Στις εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910, σε ορισμένες εκλογικές περιφέρειες, για πρώτη φορά εμφανίστηκε η σοσιαλδημοκρατική Κοινωνιολογική Εταιρεία. Ιδρύθηκε από τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και μερικούς διανοούμενους. Ως αριστερός μεταρρυθμιστικός σύνδεσμος, η Κοινωνιολογική Εταιρεία προσπάθησε να προπαγανδίσει τις πολιτικές της θέσεις. Βασικός στόχος της ήταν η εξασφάλιση της ισότητας. Σύμφωνα με το ιδρυτικό της, για την επίτευξη της ισότητας αναγκαία προϋπόθεση ήταν η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και η ισομερής διανομή των αγαθών. Αυτό θα μπορούσε να υλοποιηθεί με τη σταδιακή οικονομική και πολιτική αναμόρφωση, χωρίς να ληφθούν υπόψη τα συμφέροντα συγκεκριμένων προσώπων ή τάξεων.
Επειδή όλα τα παραπάνω προαπαιτούσαν την οργάνωση της εργατική; τάξης, η Κοινωνιολογική Εταιρεία ενθάρρυνε τη δημιουργία επαγγελματικών ενώσεων και την ίδρυση κόμματος που θα έφερε την αντίστοιχη ιδεολογία. Έτσι, ο Παπαναστασίου προχώρησε στην ίδρυση του Λαϊκού κόμματος, από το οποίο, στις δεύτερες εκλογές του 1910, εξελέγησαν 7 βουλευτές. Μεταξύ των προγραμματικών δηλώσεων του κόμματος ήταν η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος και η επιβολή αρχών δικαιοσύνης.
Εκτός από την Κοινωνιολογική Εταιρεία και το Λαϊκό Κόμμα, σοσιαλιστικές αρχές υιοθέτησε και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (Σ.Ε.Κ.Ε.), το οποίο ιδρύθηκε το 1918 από συνέδριο σοσιαλιστών. Βασικές θέσεις του εσωτερικού του προγράμματος ήταν δημοκρατία, εκλογικό δικαίωμα στις γυναίκες, αναλογικό εκλογικό σύστημα και εθνικοποίηση των μεγάλων πλουτοπαραγωγικών πηγών. Δε διστάζει μάλιστα να δώσει την υπόσχεση για εκδήλωση κοινωνικής επανάστασης με στόχο τον τερματισμό της κοινωνικής εκμετάλλευσης και τη δημιουργία ενός κόσμου χωρίς πείνα, βαρβαρότητες και πολέμους. Σχετικά με την εξωτερική πολιτική το Σ.Ε.Κ.Ε. ζητούσε ειρήνη, χωρίς προσάρτηση εδαφών, βασισμένη στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών. Τα προβλήματα που αφορούσαν διαφιλονικούμενα εδάφη, θα λύνονταν με δημοψηφίσματα.
Η στάση που κράτησε το ΣΕΚΕ απέναντι στη μικρασιατική εκστρατεία αντικατοπτρίζει και τους βασικούς άξονες της πολιτική; του. Ο μεγαλοϊδεατισμός, που εκδηλώθηκε κυρίως από το 1910 και μετά, θεωρήθηκε ως ένα μέσο εξυπηρέτησης των συμφερόντων των πολιτικών και οικονομικών κύκλων που συσπειρώνονται γύρω από την εκάστοτε εξουσία και όχι ως προσπάθεια απελευθέρωσης των Μικρασιατών από την τουρκική καταπίεση. Γι' αυτό απορρίπτεται τόσο η πολιτική των Βενιζελικών -που ξεκίνησαν την εκστρατεία - όσο και των Αντιβενιζελικών -οι οποίοι τη συνέχισαν επεκτείνοντας το πολεμικό μέτωπο. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, το γεγονός ότι το Σ.Ε.Κ.Ε. συσπείρωσε στους κύκλους των υποστηρικτών του όχι μόνο τους εργάτες και τους αγρότες, αλλά και τους πρόσφυγες, οι οποίοι μετά την έναρξη της ελληνοτουρκικής προσέγγισης το 1923 και την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων το 1930 απομακρύνθηκαν από την εκλογική βάση των παλιών κομμάτων (των Ελευθέρων και των Αντιβενιζελικών).
Ας σημειωθεί ότι το ΣΕΚΕ, αφού προσχώρησε στην Τρίτη Κομμουνιστική Διεθνή το 1924, μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Σταδιακά απομακρύνθηκε από την αρχή της κοινοβουλευτική; δημοκρατίας, υιοθετώντας την αρχή της δικτατορίας του προλεταριάτου. Βέβαια, σ' αυτή την αλλαγή προσανατολισμού κατά τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα, συνέτειναν κι άλλοι παράγοντες, όπως η έντονη πολιτικοποίηση των εργατών που οφειλόταν στους υψηλούς δείκτες ανεργίας, στις άθλιες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης και στη γενικότερη αντίληψη ότι οι πλούσιοι γίνονταν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Εν κατακλείδι, η εισαγωγή της σοσιαλιστικής ιδεολογίας σηματοδότησε μια νέα εποχή στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Τα αριστερά κόμματα εισήγαγαν στη χώρα τις ως τότε ξένες σοσιαλιστικές ιδέες, οι οποίες προκαλούσαν ενίοτε δυσκολίες συνεννόησης στην κοινωνική βάση. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να παραβλεφθεί η προσφορά τους στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος και στον περιορισμό του κομματικού διπολισμού μέσω της ασκούμενης κριτικής τους, που άγγιζε την αμφισβήτηση ή και την επίκριση.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου