Αξιοποιώντας τα παραθέματα αλλά και τις ιστορικές σας γνώσεις να δώσετε το χρονικό των γεγονότων που ακολούθησαν τη δεύτερη παραίτηση του Βενιζέλου ως την κορύφωση του Εθνικού διχασμού το 1920.
Α. «Τα γεγονότα προκαλούν τον αναβρασμό των προσκείμενων προς το βασιλιά Κωνσταντίνο και τις διώξεις, συλλήψεις και φυλακίσεις πολιτών αντίθετων φρονημάτων και το διασυρμό ευυπόληπτων αντρών. Από το αλόγιστο αυτό πάθος παρασύρεται και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, μητροπολίτης Αθηνών, Θεόκλητος...»
Απ. Βακαλόπουλος, Νέα Ελληνική Ιστορία 1204-1985,
εκδ. Βάνιας, Θεσ/κη 1988, σελ. 357-58.
Β. « Την 13η Δεκεμβρίου 1916, πλήθη λαού συγκεντρώνονται στο Πεδίον του Άρεως για να αναθεματίσουν το Βενιζέλο[...] «Ανάθεμα!» φωνάζει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος πλην Μακεδονίας, περιστοιχιζόμενος από μέλη της Ιεράς Συνόδου.[...] Απτόητος ο Βενιζέλος απ' τη «μεσαιωνική» βαρβαρότητα στρατολογεί δικό του στρατό στη Μακεδονία[...] Μέσα σ' αυτή την κατάσταση βρίσκει την ευκαιρία να κηρύξει έκπτωτο τον Κωνσταντίνο...»
Β. Ραφαηλίδης, Ιστορία του Νεοελληνικού κράτους, 1830-1974,
Γ. «...Ο Βενιζέλος βρίσκεται πια στο ζενίθ των διπλωματικών του επιτυχιών. Δυο μέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών δυο βασιλόφρονες αξιωματικοί, επιχειρούν να τον δολοφονήσουν στο σταθμό της Λυών στο Παρίσι αλλά τον πληγώνουν μόνο στο χέρι. Η απόπειρα είχε θλιβερό αντίκτυπο στην Αθήνα[...] άνδρες της δημόσιας ασφάλειας δολοφονούν τον Ι. Δραγούμη, γνωστό για την πατριωτική του δράση στη Μακεδονία..»
Απ. Βακαλόπουλος, Νέα Ελληνική Ιστορία 1204-1985,
εκδ. Βάνιας, Θεσ/κη 1988, σελ. 365.
Απάντηση:
Τα παραθέματα συμπληρώνουν και ενισχύουν την αφήγηση του σχολικού βιβλίου όσον αφορά τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δεύτερη παραίτηση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Από το σχολικό βιβλίο θα πρέπει να αξιοποιηθούν τα στοιχεία που περιέχονται στις σελ. 94-96.
Αρχικά, καλό θα ήταν να γίνει μια σύντομη αναφορά στους λόγους που οδήγησαν στη διάσταση Φιλελευθέρων και Κων/νου (συμμετοχή ή όχι της Ελλάδας στον Α' 1111, μυστική διπλωματία από μέρους του βασιλιά).
Συνεχίζουμε ως εξής:
«Στις εκλογές που προκηρύχθηκαν μετά τη δεύτερη παραίτηση του Βενιζέλου, δεν συμμετείχαν οι Φιλελεύθεροι, καθώς θεωρούσαν την ενέργεια του βασιλιά παραβίαση του συντάγματος. Εκδηλώσεις βίας και φανατισμού δημιούργησαν χάσμα ανάμεσα στις δυο παρατάξεις και κυριάρχησε το μίσος. Όποιος ήταν κατά του πολέμου, κινούσε αμέσως την υποψία στους Βενιζελικούς, ότι ήταν κατά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, κατά των εθνικών συμφερόντων. Οι Αντιβενιζελικοί έβλεπαν στο πρόσωπο των Βενιζελικών βίαιους πράκτορες της Αντάντ, που μάχονταν τον βασιλιά, κατέστρεφαν την ενότητα του έθνους και έθεταν σε κίνδυνο το κράτος» (σχολικό βιβλίο). Στο σημείο αυτό συνδέουμε την αφήγηση με το Παράθεμα Α («Τα γεγονότα προκαλούν τον αναβρασμό των προσκείμενων προς το βασιλιά Κωνσταντίνο και τις διώξεις, συλλήψεις και φυλακίσεις πολιτών αντίθετων φρονημάτων και το διασυρμό ευυπόληπτων αντρών»).
Ανατρέχουμε ξανά στο σχολικό: «Τα Τα δυο κόμματα διέφεραν όλο και λιγότερο μεταξύ τους στην πολιτική πρακτική και την προπαγάνδα, παράλληλα όμως όλο και περισσότερο ενισχύονταν ο διπολισμός. Στα μέσα του 1916 το Κοινοβούλιο χάθηκε ουσιαστικά από το προσκήνιο. Το κλίμα της εποχής επέτρεψε να συμμετάσχουν στη διαμάχη στρατιωτικοί, οι οποίοι δημιούργησαν δυο οργανώσεις αντίθετες μεταξύ τους, ανάλογα με το αν τα συμφέροντα κάθε ομάδας εξυπηρετούνταν από τον πόλεμο ή την ουδετερότητα. Στις 26 Σεπτεμβρίου ο Βενιζέλος συγκρότησε τη δική του κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη». Εδώ προσθέτουμε το χωρίο που αναφέρεται στον λίθο αναθέματος εναντίον του Βενιζέλου: «Από το αλόγιστο αυτό πάθος παρασύρεται και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, μητροπολίτης Αθηνών, Θεόκλητος» (Παράθεμα Α), «Την 13η Δεκεμβρίου 1916, πλήθη λαού συγκεντρώνονται στο Πεδίον του Άρεως για να αναθεματίσουν το Βενιζέλο[...] «Ανάθεμα!» φωνάζει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος πλην Μακεδονίας, περιστοιχιζόμενος από μέλη της Ιεράς Συνόδου.[...] Απτόητος ο Βενιζέλος απ' τη «μεσαιωνική» βαρβαρότητα στρατολογεί δικό του στρατό στη Μακεδονία[...]» (Παράθεμα Β).
Προχωρούμε ως κάτωθι: «Οι συγκρούσεις πήραν σταδιακά διαστάσεις εμφυλίου πολέμου. Οι Αντιβενιζελικοί άσκησαν τρομοκρατία στους αντιπάλους, ενώ ο Βενιζέλος κήρυξε έκπτωτο το βασιλιά, ο οποίος υπό την πίεση της Αντάντ εγκατέλειψε το θρόνο και τη χώρα. Οι Φιλελεύθεροι ανέλαβαν στην Αθήνα τη διακυβέρνηση και κήρυξαν τη χώρα σε κατάσταση πολιορκίας. Ο εθνικός διχασμός εξαπλώθηκε στο στράτευμα, καθώς ευνοήθηκαν οι αξιωματικοί της οργάνωσης «Εθνική Άμυνα» εις βάρος άλλων. Η κυβέρνηση παρέτεινε τη θητεία της Βουλής παρά την πίεση που ασκούσαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης..» (σχολικό).
Ολοκληρώνουμε: «Η κυβέρνηση των Φιλελευθέρων οδήγησε την Ελλάδα... χωρίς κίνδυνο» (σχολικό σελ.96) και συνδυάζουμε την πρόταση του σχολικού: «Ο εθνικός διχασμός έφτασε στο αποκορύφωμά του με την απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου και τη δολοφονία του Ίωνος Δραγούμη, το 1920» με το παράθεμα Γ': «...Ο Βενιζέλος βρίσκεται πια στο ζενίθ των διπλωματικών του επιτυχιών. Δυο μέρες μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών δυο βασιλόφρονες αξιωματικοί, επιχειρούν να τον δολοφονήσουν στο σταθμό της Λυών στο Παρίσι αλλά τον πληγώνουν μόνο στο χέρι. Η απόπειρα είχε θλιβερό αντίκτυπο στην Αθήνα [...] άνδρες της δημόσιας ασφάλειας δολοφονούν τον Ι. Δραγούμη, γνωστό για την πατριωτική του δράση στη Μακεδονία..»
Επαναληπτικά θέματα ΟΕΦΕ 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου