Οι χρόνοι του ρήματος
Όπως γνωρίζουμε από τη γραμματική μας, οι χρόνοι του ρήματος είναι εφτά:
Απ' αυτούς οι τέσσερις λέγονται κύριοι ή αρκτικοί ή βασικοί και οι τρεις ιστορικοί ή παραγόμενοι ή δευτερεύοντες.
► Ποιοι είναι οι αρκτικοί χρόνοι;
Αρκτικοί χρόνοι είναι: ο Ενεστώτας, ο Μέλλοντας, ο Παρακείμενος, ο τετελεσμένος Μέλλοντας και ο γνωμικός Αόριστος στην οριστική.
Ακόμη θεωρούνται αρκτικοί χρόνοι:
1) η υποτακτική, η προστακτική, η δυνητική και ευχετική ευκτική όλων των χρόνων.
2) η υποτακτική, η ευκτική, το απαρέμφατο κι η μετοχή, όταν εξαρτώνται από αρκτικό χρόνο.
► Ποιοι είναι οι ιστορικοί χρόνοι;
Ιστορικοί χρόνοι είναι ο Παρατατικός, ο Αόριστος στην οριστική, και ο Υπερσυντέλικος, ο ιστορ. Ενεστώτας, η δυνητική οριστική.
Ακόμη θεωρούνται ιστορικοί χρόνοι:
η ευκτική, το απαρέμφατο κι η μετοχή, όταν εξαρτώνται από ιστορικό χρόνο.
Τι φανερώνουν οι χρόνοι του ρήματος;
Οι χρόνοι του ρήματος φανερώνουν δύο πράγματα:
1. Το χρονικό σημείο, κατά το οποίο γίνεται η πράξη και
2. Το ποιον ή τον τρόπο, με τον οποίο παρουσιάζεται αυτό που σημαίνει το ρήμα.
► Δηλ. οι χρόνοι εκφράζουν το πότε και το πώς γίνεται κάτι.
1. Τα χρονικά σημεία
Παραδείγματα | Χρονικά σημεία | Χρόνοι που τα εκφράζουν |
| παρόν | ενεστώτας |
| » | παρακ. (μερικές φορές) |
| παρελθόν | παρατατικός |
| » | αόριστος |
| » | υπερσυντέλικος |
| » | παρακ. (μερικές φορές) |
| μέλλον | απλός μέλλοντας |
| » | τετελεσμένος μέλλοντας |
Πόσα είναι τα χρονικά σημεία και ποιοι χρόνοι τα εκφράζουν;
• Τα χρονικά σημεία είναι τρία:
1. Το παρόν: αυτό το εκφράζουν ο Ενεστώτας και ο Παρακείμενος μερικές φορές (Παραδ. 1, 2).
2. Το παρελθόν: αυτό το εκφράζουν ο Παρατατικός, ο Αόριστος, ο Υπερσυντέλικος και ο Παρακείμενος μερικές φορές (Παραδ. 3 - 6).
3. Το μέλλον: αυτό το εκφράζουν ο απλός Μέλλοντας και τετελεσμένος Μέλλοντας (Παραδ. 7, 8).
2. Το ποιόν ή ο τρόπος της πράξεως.
Παραδείγματα | Τρόπος πράξεως | Χρόνοι που εκφράζουν τον τρόπο της πράξεως |
| εξέλιξη | ενεστώτας |
| ή | παρατατικός |
| διάρκεια | μέλλοντας (νέα ελλ. εξακολουθητικός |
| σύνοψη ή | αόριστος |
| σύμπτυξη | μέλλοντας (νέα ελλ. στιγμιαίος) |
| το τετελεσμένο | παρακείμενος |
| δηλαδή την τε- | υπερσυντέλικος |
| λειωμένη πράξη | συντελεσμένος μέλλοντας |
Τι εκφράζει ο τρόπος της πράξεως; και ποιοι χρόνοι εκφράζουν τον τρόπο αυτό;
► Ο τρόπος της πράξεως εκφράζει:
1. Εξέλιξη ή διάρκεια:αυτή την εκφράζουν οι Ενεστώτας, Παρατατικός και Μέλλοντας (μερικές φορές) (Παραδ. 1, 2, 3).
2. Σύμπτυξη ή σύνοψη: αυτή την εκφράζουν οι Αόριστος και Μέλλοντας (μερικές φορές) (Παραδ. 4, 5).
3. Το τετελεσμένο της πράξεως (δηλ. την πράξη τελειωμένη): αυτό το εκφράζουν οι Παρακείμενος, Υπερσυντέλικος και τετελεσμένος Μέλλοντας (Παραδ. 6, 7, 8).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: αυτή βέβαια είναι η σημασία των χρόνων μόνο στην οριστική- στις άλλες εγκλίσεις είναι διαφορετική
► Σε ορισμένες όμως περιπτώσεις και στην οριστική η σημασία των χρόνων αλλάζει.
Ας δούμε τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις:
1. Ο Ενεστώτας
Ο Ενεστώτας ανάλογα με τη σημασία του στην οριστική ονομάζεται
- Ιστορικός: όταν χρησιμοποιείται αντί του αορίστου στις διηγήσεις και επιγραφές. Μεταφράζεται με αόριστο
► ἅρχεται ὁ πόλεμος Ἀθηναίων καί Πελοποννησίων (= άρχισε ο πόλεμος Αθηναίων και Πελοποννησίων
- Αποτελεσματικός: όταν φανερώνει κάτι που προέρχεται από το παρελθόν. Τότε έχει τη σημασία παρακειμένου και μεταφράζεται με παρακείμενο
► ἤκω (= έχω έρθει)
Άλλοι αποτελεσματικοί ενεστώτες: ο ενεστώτας του εἶμι (= θα πάω)
- Βουλητικός ή αποπειρατικός: όταν φανερώνει κάτι που θέλει ή προσπαθεί να πράξει το υποκείμενο
► ταύτην την δόξαν πείθουσιν ὑμᾶς ἀποβαλεῖν (= αυτή τη γνώμη προσπαθούν να μας πείσουν να αποβάλουμε)
- Γνωμικός: όταν εκφράζει γνώμες με γενικό κύρος
► πάντων οἱ θεοί κρατοῦσιν (= οι θεοί είναι κύριοι των πάντων)
- Επαναληπτικός: όταν εκφράζει κάτι που επαναλαμβάνεται κατά συνήθεια ή αόριστα
► οἱ παῖδες τῶν Περσῶν ἐπί ταῖς βασιλέως θύραις παιδεύονται (= τα παιδιά των Περσών εκπαιδεύονται συνήθως κοντά στα βασιλικά ανάκτορα)
- Τέλος ο ενεστώτας: χρησιμοποιείται αντί του μέλλοντα, όταν εκφράζει κάτι που οπωσδήποτε θα γίνει
► μικρά ἕτι εἰπών καταβαίνω (= αφού πω λίγα ακόμη θα κατέβω (από το βήμα)
2. Ο Παρατατικός
- Επαναληπτικός: όταν εκφράζει κάτι που επαναλαμβανόταν κατά συνήθεια στο παρελθόν
► Οὗτος μέν γάρ ταῖς γυμνοπαιδιαῖς τούς ἐπιδημοῦντας ἐν Λακεδαίμονι ξένους ἐδείπνιζε (= αυτός στις γιορτές των γυμνοπαιδιών παρέθετε δείπνο στους ξένους που βρισκόταν στη Σπάρτη)
- Βουλητικός ή αποπειρατικός: όταν εκφράζει κάποια προσπάθεια ή θέληση του υποκειμένου
► Κλέαρχος τούς αὑτοῦ στρατιῶτας ἐβιάζετο ἰέναι (= ο Κλέαρχος τους στρατιώτες του προσπαθούσε με τη βία να τους κάνει να βαδίσουν)
- Τέλος: ο παρατατικός χρησιμοποιείται αντί του υπερσυντελίκου σε όσα ρήματα οι ενεστώτες έχουν σημασία παρακειμένου
3. Ο απλός μέλλοντας: ανάλογα με τη σημασία του στην οριστική ονομάζεται
- Δυνητικός: όταν φανερώνει αυτό που μπορεί ή επιτρέπεται να γίνει
► Λέγει ὅτι ἄξει αὐτούς πέντε ἡμερῶν εἰς χωρίον, ὅθεν ὄψονται θάλατταν (= λέει ότι μπορεί να τους οδηγήσει μέσα σε πέντε μέρες σε μέρος από όπου θα μπορούν να δουν τη θάλασσα)
- Βουλητικός: όταν φανερώνει την πράξη σαν επιθυμία του υποκειμένου
› σε αυτήν την περίπτωση ο μέλλοντα δέχεται άρνηση μη
› στο δεύτερο και στο τρίτο πρόσωπο έχει την έννοια προσταγής ή απαγορεύσεως
► οὐχί συλλήψεσθε; (= δεν θα τον συλλάβετε; = συλλάβετέ τον)
- Γνωμικός: όταν χρησιμοποιείται για να εκφράσει γνώμη με γενικό κύρος ή κάτι που συμβαίνει συνήθως
► οὐδείς ἀνθρώπων ἀδικῶν ταἰσιν οὐκ ἀποτείσει (= κανείς από τους ανθρώπους που αδικεί δε θα μείνει ατιμώρητος (= συνήθως τιμωρείται)
4. Ο απλός αόριστος: ανάλογα με τη σημασία του στην οριστική ονομάζεται
- Εναρκτικός: όταν φανερώνει την έναρξη μιας πράξης
► ἐπειδή δέ ἐβασίλευσε Θησεύς, εἰς τήν νῦν πόλιν οὖσαν ξυνῲκισε πάντας (= αμέσως μόλις έγινε βασιλιάς ο Θησέας, συγκέντρωσε όλους στη σημερινή πόλη)
- Γνωμικός: όταν χρησιμοποιείται στα γνωμικά αντί του ενεστώτα. Ο γνωμικός αόριστος μεταφράζεται με ενεστώτα με την προσθήκη του συνήθως
► τάς τῶν φαύλων συνηθείας ὀλίγος χρόνος διέλυσε (= τις συναναστροφές των κακών λίγος χρόνος συνήθως τις διαλύει)
- Επιπλέον ο αόριστος χρησιμοποιείται αντί για μέλλοντα όταν φανερώνει ότι κάτι θα μπορούσε να γίνει οπωσδήποτε
► ἀπωλόμεσθ’ ἄρα, εἰ κακόν προσοίκομεν νέον παλαιῷ (= οπωσδήποτε θα χαθούμε (χαθήκαμε), αν προσθέσουμε και νέο κακό στο παλιό)
5. Ο παρακείμενος: συνήθως φανερώνει κάτι που έχει γίνει στο παρελθόν αλλά το αποτέλεσμά του παραμένει και στο παρόν. Επομένως ο παρακείμενος είναι χρόνος που αναφέρεται στο παρόν
- Για αυτό το λόγο και μερικοί παρακείμενοι μεταφράζονται με ενεστώτα
► δέδοικα - ἔοικα (= φοβούμαι – μοιάζω)
- ο παρακείμενος, όπως και ο αόριστος, χρησιμοποιείται αντί μέλλοντα, όταν φανερώνει ότι κάτι θα γίνει οπωσδήποτε
► εἴ με τόξων ἐγκρατής αἰσθήσεται, ὄλωλα (= αν με αντιληφθεί έχοντας τόξο στα χέρια του, είμαι χαμένος (= χάθηκα οπωσδήποτε)
6. Ο υπερσυντέλικος: φανερώνει ότι η πράξη είχε γίνει στο παρελθόν.
- οι υπερσυντέλικοι μερικών ρημάτων μεταφράζονται με παρατατικό
► ἐδεδοίκειν - ἐῲκειν (= φοβόμουν – έμοιαζα)
- συχνά όμως ο υπερσυντέλικος έχει σημασία αορίστου και μεταφράζεται με αόριστο
► ὡς δέ ἐλήφθησαν οὗτοι, ἐλέλυντο αἱ σπονδαί καί τοῖς Κερκυραίοις παρεδέδοντο οἱ πάντες (= όταν πιάστηκαν αυτοί, αμέσως λύθηκαν οι συνθήκες και όλοι παραδόθηκαν στους Κερκυραίους)
7. Ο συντελεσμένος μέλλοντας: φανερώνει ότι η πράξη θα έχει γίνει (θα έχει ολοκληρωθεί) σε κάποιο χρονικό σημείο του μέλλοντος
- ακόμη έχει τη σημασία του απλού μέλλοντα και μεταφράζεται με απλό μέλλοντα
► οὐκοῦν ὅταν δέ μή σθένω, πεπαύσομαι (= λοιπόν, όταν πια δε θα έχω κουράγιο, θα σταματήσω)
1 σχόλιο:
με εσωσε..πραγματικα!!!.εψαχνα να βρω τοση ωρα ποιοι ειναι οι αρκτικοι χρονοι!!
Δημοσίευση σχολίου