Κείμενο: Η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας
Ο εκσυγχρονισμός, δηλαδή η παρακολούθηση και προσαρμογή προς τις εκάστοτε διεθνείς οικονομικές κυρίως συνθήκες, ώστε να διασφαλίζεται η σταθερότητα και η συνεχής πρόοδος και να προλαμβάνονται οι οπισθοδρομήσεις και τα αδιέξοδα, δε νοείται χωρίς να λαμβάνει υπόψη δύο κυρίως παράγοντες:
* την τάση παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, που είναι κυρίως αναπόφευκτο αποτέλεσμα της απελευθέρωσης του διεθνούς εμπορίου, και
* την ανάπτυξη της τεχνολογίας κυρίως στον τομέα της επικοινωνίας χάριν της πληροφορικής, η οποία αποφασιστικά επιβάλλει και καθοδηγεί την παγκοσμιοποίηση.
Αυτά σημαίνουν ότι, βαθμιαία, ολόκληρος ο πλανήτης γίνεται ένας ενιαίος χώρος. Ό,τι κάνει κάθε άνθρωπος, όπου γης, μπορεί να επηρεάσει τη ζωή και το μέλλον των άλλων ανθρώπων στον υπόλοιπο πλανήτη. Λ. χ. η άφρων ληστρική εκμετάλλευση των δασών της Ινδονησίας και του Αμαζονίου στη Βραζιλία προκαλεί τεράστιες και ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, που επηρεάζουν τις κλιματολογικές συνθήκες σ' ολόκληρη τη γη. Ή το ύψος των επιτοκίων στις Η.Π.Α. ή τη Γερμανία έχει άμεσο αντίκτυπο στις υπόλοιπες οικονομίες, όπου γης, και συνεπώς και στην Ελλάδα. Τα οικονομικά σύνορα ισοπεδώνονται από την κατάργηση προστατευτικών δασμών, ποσοστώσεων και απαγορεύσεων εισαγωγής, ενώ τα εθνικά σύνορα δεν μπορούν να παρεμποδίσουν την επικοινωνία, την πληροφόρηση, τον επηρεασμό μιας χώρας, ενός λαού, από τους άλλους. Οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι υπήρξαν η κύρια αιτία της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού, αφού τα ψέματα πάνω στα οποία στηριζόταν η προπαγάνδα του δεν άντεξαν στη δορυφορική απομυθοποίησή τους.
Η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ξεκίνησε για να σταματήσουν οι πόλεμοι δια της οικονομικής συνεργασίας, αλλά τα τελευταία χρόνια, προχωρεί με την οικονομική και νομισματική ενοποίηση, για να μπορέσουν οι χώρες - μέλη με το ενιαίο νόμισμα και τη μεγιστοποίηση των οικονομικών χώρων να επιβιώσουν σε συνθήκες συχνά ανελέητου διεθνούς ανταγωνισμού. Σήμερα τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας έχουν κυρίως η Βόρεια Αμερική, η Ιαπωνία και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Τράπεζας, μετά 20 έτη νέες οικονομικές δυνάμεις θα αμφισβητήσουν αυτή την οικονομική κυριαρχία. Πρόκειται για τις πυκνότερες σε πληθυσμό χώρες του κόσμου, που με τους αναπτυξιακούς ρυθμούς τους καλπάζουν προς εντυπωσιακές οικονομικές κατακτήσεις. Τα ονόματά τους: Κίνα, Ινδία, Ινδονησία, Βραζιλία και Ρωσία (αν η τελευταία ξεπεράσει τους κλυδωνισμούς κατά τη μετάβασή της από κεντρικά διευθυνόμενη σε ελεύθερη οικονομία).
Η απάντηση στο εύλογο ερώτημα «κι εμείς οι Έλληνες τι πρέπει να κάνουμε;» είναι απλή, αλλά κι εξαιρετικά δύσκολο να υλοποιηθεί. Θα πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί σε όλα τα επίπεδα. Αυτό σημαίνει: α) να παράγουμε προϊόντα που ζητά η διεθνής, αλλά και η ελληνική αγορά, β) να παράγουμε σε κόστος που επιτρέπει τιμές ανάλογες προς τις διεθνείς και, ει δυνατόν, χαμηλότερες, γ) τα προϊόντα μας να έχουν ποιότητα και ποικιλίες, που προτιμά η διεθνής κατανάλωση, δ) να συναλλασσόμαστε με προοπτική χρόνου και όχι με τη λογική του ό,τι αρπάξουμε μια και έξω. Δηλαδή με συνέπεια προς τις συμβατικές δεσμεύσεις μας, καλόπιστα και με σεβασμό στον πελάτη. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε και να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας και θα μπορούν τα ελληνικά προϊόντα να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τα ξένα και μέσα στην ελληνική αγορά.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ»
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Α. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 80 - 100 λέξεις.
Β.1. Να σχολιάσετε το χωρίο του κειμένου: «Οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι ... δορυφορική απομυθοποίησή τους» σε 60 - 80 λέξεις.
Β.2. Να βρείτε ένα (1) συνώνυμο για καθεμία από τις παρακάτω λέξεις και να τις ετυμολογήσετε: κατάρρευση, απομυθοποίηση, οπισθοδρομήσεις, αναπόφευκτο, διεθνείς.
Β.3. Με ποια συλλογική πορεία αναπτύσσεται το κείμενο;
Γ. Η παγκοσμιοποίηση δεν περιορίζεται πια στον οικονομικό τομέα. Έχει γίνει πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική, διαμορφώνοντας με τελείως διαφορετικό τρόπο τις παγκόσμιες εξελίξεις. Μέσα σ' αυτή τη δίνη των αλλαγών πώς θα μπορούσαν να διατηρήσουν τη φυσιογνωμία τους οι μικρότεροι πληθυσμιακά και ασθενέστερα οικονομικά λαοί;
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Α. Ο αρθρογράφος αναφέρεται στην οικονομική παγκοσμιοποίηση και στη συνέπεια της αλληλεξάρτησης των λαών. Η παγκοσμιοποίηση και η τεχνολογική επικοινωνιακή εξέλιξη είναι προϋποθέσεις του εκσυγχρονισμού. Τα κρατικά εμπόδια παρακωλύσουν να εμποδίσουν την αλληλεπίδραση των λαών, μια που η τεχνολογία συνέλαβε στην παύση του επικοινωνιακού απομονωτισμού χωρών με ολοκληρωτικά καθεστώτα. Παράλληλα, η ευρωπαϊκή ένωση αρχικά έπαυσε τους πολέμους, σήμερα αντιμετωπίζει τον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Οι σημερινές αναπτυγμένες οικονομικά δυνάμεις θα δώσουν μελλοντικά τη θέση τους σε ανερχόμενες δυνάμεις. Σ' αυτό το περιβάλλον, η Ελλάδα, για να ανταπεξέλθει, οφείλει να παράγει προϊόντα ανάλογα της ζήτησης, ποιοτικά, χαμηλού κόστους, με συνέπεια στους πελάτες.
Β.1. Οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι βοήθησαν στην πτώση ολοκληρωτικών καθεστώτων, γιατί οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης δεν ήξεραν τι πράγματι συμβαίνει εκτός συνόρων, αφού η προπαγάνδα του καθεστώτος περιείχε στοιχεία που αποδοκίμαζαν τις συνθήκες και τον τρόπο ζωής των δυτικών λαών. Οι δορυφόροι μετάφεραν την αληθινή εικόνα στους καταπιεσμένους λαούς οι οποίοι συγκριτικά αντελήφθησαν τη δεθνή οικονομική και κοινωνική κατάσταση τους και εξεγέρθησαν έναντι των τυράννων. Η ουσιαστική πληροφόρηση με τη βοήθεια της τεχνολογίας αφόπλισε τους λαούς και εδώ αναδεικνύεται η αξία της συντελούμενης παγκοσμιοποίησης.
Β.2. κατάρρευση: γκρέμισμα / κατά + ρέω
απομυθοποίηση: απαξίωση / από + μυθοποίηση<μύθος<ποίηση
οπισθοδρομήσεις: αναχρονίσεις / όπισθεν + δρομέω - ω
αναπόφευκτο: αναπότρεπτο / ανά + από + φεύγω
διεθνείς: οικουμενικές / διά + έθνος
Β.3. Η συλλογιστική πορεία του κειμένου είναι παραγωγική.
Γ. Η αλλαγή διάρθρωσης της οικονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο, η μείωση των αποστάσεων λόγω της ανάπτυξης των επιστημών και των νέων τεχνολογιών και η διεθνοποίηση των μέχρι πρότινος εθνικών προβλημάτων επέφεραν μια «νέα τάξη πραγμάτων» που συνοπτικά πολλοί αποκαλούν «παγκοσμιοποίηση». Αν και η παγκοσμιοποίηση αρχικά είχε μόνο οικονομικό χαρακτήρα, σταδιακά επεκτάθηκε σε όλους τους τομείς της συλλογικής ζωής. Τώρα πια όλοι μιλούν για την άσκηση μιας παγκόσμιας πολιτικής από τα ισχυρά κράτη, για την όξυνση κοινωνικών φαινομένων και προβλημάτων, μέχρι και για τη διάδοση μιας παγκόσμιας κουλτούρας.
Οι μικρότερες πληθυσμιακά και οικονομικά ασθενέστερες χώρες τις περισσότερες φορές παθητικά ακολουθούν τις παγκόσμιες εξελίξεις παρά τις διαμορφώνουν. Συχνά είναι τα φαινόμενα οικονομικής και πολιτικής τους εξάρτησης από την πολιτική των κραταιών χωρών, αλλά και της ισοπέδωσης της ιδιαίτερης πολιτιστικής φυσιογνωμίας τους. Μέσα σ'αυτές τις συνθήκες δεν εισακούονται οι χώρες με μικρότερη επιρροή, πράγμα που αποτελεί παραβίαση των δικαιωμάτων της αυτοδιαδιάθεσης και του αυτοκαθορισμού. Εξάλλου, καταστρατηγούνται τα δικαιώματα του επί ίσοις όροις διαλόγου, του αμοιβαίου σεβασμού και τις ισότητας μεταξύ των μελών της διεθνούς κοινότητας.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω εύλογο είναι να αναρωτιέται κανείς πώς οι μικρότερες χώρες θα μπορούσαν να αποκτήσουν στον παγκόσμιο χάρτη των εξελίξεων τη θέση που πραγματικά δικαιούνται. Προς την κατεύθυνση αυτή κινείται και το έργο των υπερεθνικών οργανισμών και των διεθνών δικαστηρίων. Σε ακραίες περιπτώσεις ανισοτήτων και αδικιών κάθε λαός μπορεί να καταφύγει στη χρήση έννομων μέσων για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης, της ισότητας και της ισορροπίας.
Όμως κάθε λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι «κρατά την τύχη του στα δικά του χέρια». Χρειάζονται συλλογικές και συντονισμένες προσπάθειες των μικρότερων χωρών για να εξελιχθούν σε υπολογίσιμες δυνάμεις στο παγκόσμιο στερέωμα. Η αλήθεια είναι ότι κάθε χώρα διαθέτει στοιχεία που μπορεί να αξιοποιήσει και να αναδείξει για να κατακτήσει μια, αν όχι ισότιμη, τουλάχιστον αξιοπρεπή θέση στη διεθνή κοινότητα. Πρώτα απ' όλα κάθε λαός πρέπει να αποκτήσει το αίσθημα της εθνικής αυτοσυνειδησίας. Η καλλιέργεια και η ανάπτυξη της εθνικής γλώσσας και γραμματείας αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την απόκτηση του αισθήματος αυτού. Είναι ο τρόπος που κάθε λαός έχει για να εκφράσει και να προωθήσει σκέψεις και συναισθήματα. Κοντά στη γλώσσα έρχεται και η ανάπτυξη των τεχνών. Η πολιτιστική παράδοση του παρελθόντος συντηρείται και μεταλαμπαδεύεται στα σύγχρονα καλλιτεχνικά έργα, επιβεβαιώνοντας ότι δεν είναι κάτι νεκρό, αλλά ζωντανός οργανισμός και φορέας των αξιών και των αρχών κάθε έθνους.
Εξάλλου, μέσα από την καλλιέργεια του αισθήματος της εθνικής αυτοσυνειδησίας, θα περιοριστεί το φαινόμενο της ξενομανίας. Οι πολίτες των μικρότερων χωρών θεωρούν πως η άκριτη υιοθέτηση του μοντέλου ζωής των ανεπτυγμένων χωρών αρκεί και για τη δική τους πρόοδο. Η πρόοδος όμως δεν επέρχεται μέσα από στείρες μιμητικές διαδικασίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου