Οι εγκλίσεις σε ενεργητικά μέσα και αποθετικά ρήματα

	ενεργητικη φωνη
	οριστ.	υποτ.	προστ.	απαρ.	μτχ	σουπ.	γερ/nδιο	γερ/ιακο
ενες:
πρτ:
μελ:
πρκ:
υπερ:
σ. μελ:

Λατινικά Γ Λυκείου: επαναληπτικό διαγώνισμα

Οpibus urbis nolite confidere. Fiduciam, quae nimia vobis est, deponite. Νeminem credideritis patriaeconsulturum esse, nisi vos ipsi patriae consulueritis.

Τum Ρacuvius dixit sonora quidem esse et grandia quae scripsisset, sed videri tamen ea sibi duriora et acerbiora. «Ιta est» inquit Αccius «ut dicis; neque id mesane paenitet; meliora enim fore spero, quae deinceps scribam.

Έκθεση: Επαγγελματικός προσανατολισμός (πληροφοριακό υλικό)

Με τον όρο αυτό εννοούμε το σύνολο εκείνων των διαδικασιών μέσω των οποίων παρέχεται στα άτομα συστηματική και στηριγμένη σε επι­στημονικές βάσεις βοήθεια, από νεαρή ηλικία, ώστε αφενός μεν να γνω­ρίσουν καλά τον εαυτό τους, αφετέρου δε να ενημερωθούν για το πλήθος των επαγγελμάτων γύρω τους, προκειμένου να προβούν σε μια υπεύθυνη και ώριμη επιλογή που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία τους.

Αξία επαγγελματικού προσανατολισμού.

α. πληροφορηση για το επαγγελματικο γιγνεσθαι και συμβολη στην οικονομικη αναπτυξη

Το αίτημα για Επαγγελματικό Προσανατολισμό σήμερα είναι επιτακτικό, γιατί με την είσοδο της μηχανής στην παραγωγή, την έκρηξη των γνώσεων και την ανάπτυξη της ειδίκευσης και της εξειδίκευσης ήρθε στο φως πληθώρα επαγγελμάτων. Φάνηκε επίσης αναγκαία μια επαγγελματική καθοδήγηση, εφόσον συνεχώς οξυνόταν και εξακολουθεί να ισχύει σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα της ανεργίας, οπότε ο νέος πρέπει να στραφεί σε νέους κλάδους, όπου δεν θα υπάρχει πρόβλημα αποκατάστασης γι’ αυτόν.

Γιατί αρχαία ελληνικά; Δείτε ...

Έκθεση Γ Λυκείου: Δημοκρατία, το "τέλειο" πολίτευμα (θέματα και απαντήσεις)

Είναι γνωστό ότι τα πολιτεύματα, οι πολιτικοί θεσμοί και οι διαδικασίες που τους διαμορφώνουν αποτελούν μηχανισμούς, οι οποίοι αντιστέκονται στις εύκολες μεταβολές, κι αυτός επειδή από τη λειτουργία τους εξαρτάται ο τρόπος ζωής των πολιτών και η συνοχή της ίδιας της κοινωνίας. Το είδος του πολι­τεύματος και ο τρόπος διακυβέρνησης μιας χώρας δεν είναι εύκολο να μετα­βάλλονται απ' τη μια στιγμή στην άλλη. Η κοινωνία χρειάζεται σταθερούς προ­σανατολισμούς, έτσι ώστε να μπορούν οι πολίτες να συντονίσουν τις ενέργειές τους, προκειμένου να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες απαιτήσεις της πολιτι­κής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής.

Βουλητικές προτάσεις

Οι βουλητικές προτάσεις είναι προτάσεις ουσιαστικές που εξαρτώνται από ρήματα που σημαίνουν βούληση, της οποίας το περιεχόμενο εκφράζουν

     Εισάγονται με τους βουλητικούς συνδέσμους:

►     ut : να,

►     ut non : να μη,

►     ne : να μη, μη,

►     ne non : μη δεν,

►     quin : να μη,

►     quominus : να μη.

O φιλόσοφος στο Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη

Πλάτωνα Πολιτεία, 6^ο και 7^ο βιβλίο: 507d - 521b και Αριστοτέλη Ηθικά Νικομάχεια, 10^ο βιβλίο, κεφ. 6 - 9: 1176a30-1179a32.

Η φιλοσοφική σκέψη:

Η ακμή της φιλοσοφικής σκέψης εντοπίζεται στην Αθήνα των κλασσικών χρόνων. Εκεί, όπου η ενασχόληση με την πολιτική αποτελεί σχεδόν «δεύτερη φύση» για πολίτες και μη. Οι φιλόσοφοι δεν αποκλίνουν από τον κανόνα. Τόσο ο αριστοκράτης Πλάτωνας, όσο και ο μέτοικος και σχολαστικός Αριστοτέλης, θα αφιερώσουν ένα μεγάλο μέρος του έργου τους στη σχέση ηθικής και πολιτικής, από διαφορετική ο καθένας σκοπιά. Είναι άραγε τυχαίο ότι η ηθική σε συνάρτηση με την πολιτική, απασχολεί ιδιαίτερα τους δύο κορυφαίους φιλοσόφους; Βρισκόμαστε σε μια εποχή έντονων φιλοσοφικών αναζητήσεων και προβληματισμών. Οι Σοφιστές φαίνεται να προβάλλουν μια διαστρεβλωμένη, σχεδόν εικονική, πραγματικότητα, κάτω από το πρίσμα μιας λογικής, η οποία προσομοιάζει περισσότερο με «καπατσοσύνη». Θεωρούνται οι κύριοι υπαίτιοι της έκπτωσης των αρχαίων, πατριαρχικών αξιών, περισσότερο «τεχνογνώστες» παρά φιλόσοφοι. Γι' αυτούς, η ρητορική αναγορεύεται ως κυρίαρχη τέχνη, προκειμένου να επικρατήσει κανείς στον πολιτικό στίβο, από τον οποίο εξοβελίζεται κάθε έννοια ηθικής.

Αιτιολογικές προτάσεις (Λατινικά)

     Οι αιτιολογικές προτάσεις είναι κυρίως προτάσεις επιρρηματικές, και δηλώνουν την αιτία του περιεχομένου μιας άλλης πρότασης, αλλά και ουσιαστικές (κυρίως οι αιτιολογικές με το quod).

     Εισάγονται με τους αιτιολογικούς συνδέσμους:

*   quod: διότι                                       

*   quia: διότι, επειδή                         

*  quoniam: διότι, επειδή                       + οριστική + αντικειμενική αιτιολογία

*  quando: επειδή, αφού                        + υποτακτική = υποκειμενική αιτιολογία

*  non quo: όχι διότι

*  non quo: όχι διότι

* cum: επειδή, αφού            + υποτακτική = η αιτιολογία θεωρείται αποτέλεσμα

εσωτερικής λογικής διεργασίας.

Η περιφραστική συζυγία

Ενεργητική Περιφραστική Συζυγία

(= Coniugatio Periphrastica Activa).

    i.     Η ενεργητική Περιφραστική συζυγία χρησιμοποιείται για να δηλωθεί επικείμενη ενέργεια, πρόθεση τέλεσης μιας πράξης, αναπόφευκτη εξέλιξη κλπ.

   ii.     Η ενεργητική περιφραστική συζυγία σχηματίζεται από την μετοχή του μέλλοντα + τύποι του ρήματος sum – fui – esse. Στην περίπτωση αυτή η μετοχή επέχει θέση κατηγορουμένου στο υποκείμενο του τύπου του sum.

  iii.     Αυτονόητο είναι ότι κάθε ρήμα που διαθέτει μετοχή μέλλοντα είναι δυνατό και να σχηματίζει ενεργητική περιφραστική συζυγία.

  iv.     Η ενεστωτική υποτακτική της περιφραστικής συζυγίας συμπίπτει κατά τον τύπο και τη σημασία με την υποτακτική του μέλλοντα του οικείου ρήματος.

Γυρίζουν την «πλάτη» στο υπ. Παιδείας - με ύφος αυστηρό- οι Πρυτάνεις

Ρεπορτάζ:esos.gr  περισσότερα

 Σε «μετωπική» σύγκρουση με την πολιτική ηγεσία του υπ. Παιδείας  εισήλθαν απόψε οι Πρυτάνεις των Πανεπιστημίων , οι οποίοι μετά από μία «μαραθώνια» συνεδρίαση (κράτησε 10 ώρες) αποφάσισαν ομόφωνα να απορρίψουν στο σύνολο τις προτάσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπ. Παιδείας και να ξεκινήσουν συναντήσεις με τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων .

Διαγώνισμα Πλάτωνα Πρωταγόρας Ενότητα 6 (άγνωστο Λυσίας Επιτάφιος §72 – 74)

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

Α.  ∆Ι∆ΑΓΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: Πλάτωνος Πρωταγόρας 324 Α – C.

Ἔνθα δή πᾶς παντί θυµοῦται καί νουθετεῖ, δῆλον ὅτι ὡς ἐξ ἐπιµελείας καί µαθήσεως κτητῆς οὔσης. Εἰ γάρ ἐθέλεις ἐννοῆσαι τό κολάζειν, ὦ Σώκρατες, τούς ἀδικοῦντας τί ποτε δύναται, αὐτό σε διδάξει ὅτι οἵ γε ἄνθρωποι ἡγοῦνται παρασκευαστόν εἶναι ἀρετήν. Οὐδείς γάρ κολάζει τούς ἀδικοῦντας πρός τούτῳ τόν νοῦν ἔχων καί τούτου ἕνεκα, ὅτι ἠδίκησεν, ὅστις µή ὥσπερ θηρίον ἀλογίστως τιµωρείται.  ὁ δέ µετά λόγου ἐπιχειρῶν  κολάζειν  οὐ  τοῦ  παρεληλυθότος  ἕνεκα  ἀδικήµατος τιµωρεῖται -οὐ  γάρ  ἄν  τό  γε  πραχθέν ἀγένητον θείη- ἀλλά τοῦ µέλλοντος χάριν, ἵνα µή αὖθις ἀδικήσῃ µήτε αὐτός οὗτος µήτε ἄλλος ὁ τοῦτον ἰδών κολασθέντα. Καί τοιαύτην διάνοιαν ἔχων διανοεῖται παιδευτήν εἶναι ἀρετήν.  ἀποτροπῆς γοῦν ἕνεκα κολάζει. Ταύτην οὖν τήν δόξαν πάντες ἔχουσιν ὅσοιπερ τιµωροῦνται καί ἰδίᾳ καί δηµοσίᾳ. Τιµωροῦνται δέ καί κολάζονται οἵ τε ἄλλοι ἄνθρωποι οὕς ἄν οἴωνται ἀδικεῖν, καί οὔχ ἥκιστα Ἀθηναῖοι οἱ σοί πολῖται. ὥστε κατά τοῦτον τόν λόγον καί Ἀθηναῖοί εἰσι τῶν ἡγουµένων παρασκευαστόν εἶναι καί διδακτόν ἀρετήν. Ὡς µέν οὖν εἰκότως ἀποδέχονται οἱ σοί πολῖται καί χαλκέως καί σκυτοτόµου συµβουλεύοντος τά πολιτικά, καί ὅτι διδακτόν καί παρασκευαστόν ἡγοῦνται ἀρετήν, ἀποδέδεικταί σοι, ὦ Σώκρατες, ἱκανῶς, ὥς γέ µοι φαίνεται.