Όταν αποφασίζεις να μιλήσεις για τον Γιώργο Ιωάννου, δύσκολα αποφεύγεις έναν κόμπο στο λαιμό. Για μένα ο Ιωάννου αποτελεί το πρότυπο του Έλληνα δάσκαλου, του φτωχού σε υλικά αγαθά αλλά πάμπλουτου σε ψυχή και σε πνεύμα, του συγγραφέα που βρίσκει τον τρόπο, με λιτά μέσα, να συγκινήσει, να δονήσει το «ανθρώπινο υλικό».
Θέματα της λογοτεχνίας του: ο θάνατος, ο έρως, η ανέχεια, ο κατατρεγμός, η δυσχέρεια στην έκφραση και στην επικοινωνία, η αμείλικτη απομόνωση, ο άσχημος δαμασμός του πρωτόγονου ανθρώπου από τα γράμματα, η «αμαρτία της μόρφωσης».