Βουλητικές προτάσεις

Οι βουλητικές προτάσεις είναι προτάσεις ουσιαστικές που εξαρτώνται από ρήματα που σημαίνουν βούληση, της οποίας το περιεχόμενο εκφράζουν

     Εισάγονται με τους βουλητικούς συνδέσμους:

►     ut : να,

►     ut non : να μη,

►     ne : να μη, μη,

►     ne non : μη δεν,

►     quin : να μη,

►     quominus : να μη.

O φιλόσοφος στο Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη

Πλάτωνα Πολιτεία, 6^ο και 7^ο βιβλίο: 507d - 521b και Αριστοτέλη Ηθικά Νικομάχεια, 10^ο βιβλίο, κεφ. 6 - 9: 1176a30-1179a32.

Η φιλοσοφική σκέψη:

Η ακμή της φιλοσοφικής σκέψης εντοπίζεται στην Αθήνα των κλασσικών χρόνων. Εκεί, όπου η ενασχόληση με την πολιτική αποτελεί σχεδόν «δεύτερη φύση» για πολίτες και μη. Οι φιλόσοφοι δεν αποκλίνουν από τον κανόνα. Τόσο ο αριστοκράτης Πλάτωνας, όσο και ο μέτοικος και σχολαστικός Αριστοτέλης, θα αφιερώσουν ένα μεγάλο μέρος του έργου τους στη σχέση ηθικής και πολιτικής, από διαφορετική ο καθένας σκοπιά. Είναι άραγε τυχαίο ότι η ηθική σε συνάρτηση με την πολιτική, απασχολεί ιδιαίτερα τους δύο κορυφαίους φιλοσόφους; Βρισκόμαστε σε μια εποχή έντονων φιλοσοφικών αναζητήσεων και προβληματισμών. Οι Σοφιστές φαίνεται να προβάλλουν μια διαστρεβλωμένη, σχεδόν εικονική, πραγματικότητα, κάτω από το πρίσμα μιας λογικής, η οποία προσομοιάζει περισσότερο με «καπατσοσύνη». Θεωρούνται οι κύριοι υπαίτιοι της έκπτωσης των αρχαίων, πατριαρχικών αξιών, περισσότερο «τεχνογνώστες» παρά φιλόσοφοι. Γι' αυτούς, η ρητορική αναγορεύεται ως κυρίαρχη τέχνη, προκειμένου να επικρατήσει κανείς στον πολιτικό στίβο, από τον οποίο εξοβελίζεται κάθε έννοια ηθικής.

Αιτιολογικές προτάσεις (Λατινικά)

     Οι αιτιολογικές προτάσεις είναι κυρίως προτάσεις επιρρηματικές, και δηλώνουν την αιτία του περιεχομένου μιας άλλης πρότασης, αλλά και ουσιαστικές (κυρίως οι αιτιολογικές με το quod).

     Εισάγονται με τους αιτιολογικούς συνδέσμους:

*   quod: διότι                                       

*   quia: διότι, επειδή                         

*  quoniam: διότι, επειδή                       + οριστική + αντικειμενική αιτιολογία

*  quando: επειδή, αφού                        + υποτακτική = υποκειμενική αιτιολογία

*  non quo: όχι διότι

*  non quo: όχι διότι

* cum: επειδή, αφού            + υποτακτική = η αιτιολογία θεωρείται αποτέλεσμα

εσωτερικής λογικής διεργασίας.

Η περιφραστική συζυγία

Ενεργητική Περιφραστική Συζυγία

(= Coniugatio Periphrastica Activa).

    i.     Η ενεργητική Περιφραστική συζυγία χρησιμοποιείται για να δηλωθεί επικείμενη ενέργεια, πρόθεση τέλεσης μιας πράξης, αναπόφευκτη εξέλιξη κλπ.

   ii.     Η ενεργητική περιφραστική συζυγία σχηματίζεται από την μετοχή του μέλλοντα + τύποι του ρήματος sum – fui – esse. Στην περίπτωση αυτή η μετοχή επέχει θέση κατηγορουμένου στο υποκείμενο του τύπου του sum.

  iii.     Αυτονόητο είναι ότι κάθε ρήμα που διαθέτει μετοχή μέλλοντα είναι δυνατό και να σχηματίζει ενεργητική περιφραστική συζυγία.

  iv.     Η ενεστωτική υποτακτική της περιφραστικής συζυγίας συμπίπτει κατά τον τύπο και τη σημασία με την υποτακτική του μέλλοντα του οικείου ρήματος.

Γυρίζουν την «πλάτη» στο υπ. Παιδείας - με ύφος αυστηρό- οι Πρυτάνεις

Ρεπορτάζ:esos.gr  περισσότερα

 Σε «μετωπική» σύγκρουση με την πολιτική ηγεσία του υπ. Παιδείας  εισήλθαν απόψε οι Πρυτάνεις των Πανεπιστημίων , οι οποίοι μετά από μία «μαραθώνια» συνεδρίαση (κράτησε 10 ώρες) αποφάσισαν ομόφωνα να απορρίψουν στο σύνολο τις προτάσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπ. Παιδείας και να ξεκινήσουν συναντήσεις με τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων .

Διαγώνισμα Πλάτωνα Πρωταγόρας Ενότητα 6 (άγνωστο Λυσίας Επιτάφιος §72 – 74)

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

Α.  ∆Ι∆ΑΓΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ: Πλάτωνος Πρωταγόρας 324 Α – C.

Ἔνθα δή πᾶς παντί θυµοῦται καί νουθετεῖ, δῆλον ὅτι ὡς ἐξ ἐπιµελείας καί µαθήσεως κτητῆς οὔσης. Εἰ γάρ ἐθέλεις ἐννοῆσαι τό κολάζειν, ὦ Σώκρατες, τούς ἀδικοῦντας τί ποτε δύναται, αὐτό σε διδάξει ὅτι οἵ γε ἄνθρωποι ἡγοῦνται παρασκευαστόν εἶναι ἀρετήν. Οὐδείς γάρ κολάζει τούς ἀδικοῦντας πρός τούτῳ τόν νοῦν ἔχων καί τούτου ἕνεκα, ὅτι ἠδίκησεν, ὅστις µή ὥσπερ θηρίον ἀλογίστως τιµωρείται.  ὁ δέ µετά λόγου ἐπιχειρῶν  κολάζειν  οὐ  τοῦ  παρεληλυθότος  ἕνεκα  ἀδικήµατος τιµωρεῖται -οὐ  γάρ  ἄν  τό  γε  πραχθέν ἀγένητον θείη- ἀλλά τοῦ µέλλοντος χάριν, ἵνα µή αὖθις ἀδικήσῃ µήτε αὐτός οὗτος µήτε ἄλλος ὁ τοῦτον ἰδών κολασθέντα. Καί τοιαύτην διάνοιαν ἔχων διανοεῖται παιδευτήν εἶναι ἀρετήν.  ἀποτροπῆς γοῦν ἕνεκα κολάζει. Ταύτην οὖν τήν δόξαν πάντες ἔχουσιν ὅσοιπερ τιµωροῦνται καί ἰδίᾳ καί δηµοσίᾳ. Τιµωροῦνται δέ καί κολάζονται οἵ τε ἄλλοι ἄνθρωποι οὕς ἄν οἴωνται ἀδικεῖν, καί οὔχ ἥκιστα Ἀθηναῖοι οἱ σοί πολῖται. ὥστε κατά τοῦτον τόν λόγον καί Ἀθηναῖοί εἰσι τῶν ἡγουµένων παρασκευαστόν εἶναι καί διδακτόν ἀρετήν. Ὡς µέν οὖν εἰκότως ἀποδέχονται οἱ σοί πολῖται καί χαλκέως καί σκυτοτόµου συµβουλεύοντος τά πολιτικά, καί ὅτι διδακτόν καί παρασκευαστόν ἡγοῦνται ἀρετήν, ἀποδέδεικταί σοι, ὦ Σώκρατες, ἱκανῶς, ὥς γέ µοι φαίνεται.

Διαγώνισμα Λατινικών Β Λυκείου: μάθημα 19 (θέματα - απαντήσεις)

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ

Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

Marco Tullio Cicerone et Gaio Antonio consulibus, Lucius Sergius Catilina, nobilissimi generis vir sed ingenii provissimi, contra rem publicam coniuravit. Eum clari quidam sed improbi viri consecuti erant. Catilina a Cicerone ex urbe expulsus est. Socii eius deprehensi sunt et in carcere strangulati sunt. Ab Antonio, altero consule, Catilina ipse cum exercitu suo, proelio victus, interfetcus est. Gaius Sallustius tradit multos etiam milites Romanos in eādem cruentissimā pugnā occisos esse, multos autem graviter vulneratos esse.

Οι ρίζες του ελληνικού δικομματισμού

Τετάρτη, 7 Οκτωβρίου 2009

Πάνος Γιαννάκαινας

www.zougla.gr/

Κατά τις δεκαετίες αμέσως μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, το νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος βίωσε, όπως ήταν αναμενόμενο, μια σειρά από κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αλλοιώσεις. Μέχρι και την δεκαετία του 1880, στον κοινωνικό και οικονομικό ιδίως τομέα, οι σταδιακοί αυτοί μετασχηματισμοί υπήρξαν τόσο ρηξικέλευθοι και ουσιαστικοί, ώστε οδήγησαν σε καίριες πολιτικές ζυμώσεις, που επηρέασαν τόσο την θέση της χώρας μας στο παγκόσμιο σύστημα όσο και την μετεξελικτική διαδικασία αυτών των ίδιων των πολιτικών θεσμών στο εσωτερικό της.

Ιδεαλισμός και Pax Ottomanica

Ως κύρια αιτία, που το έτος 1880 εκλαμβάνεται από την πλειοψηφία των μελετητών ως ορόσημο του μετασχηματισμού του Ελληνικού Κράτους, δεν θα πρέπει να εκληφθεί μόνο η προσάρτηση της Θεσσαλίας (1881) υπό την στενή έννοια της εδαφικής επέκτασης σε βάρος των Οθωμανών ή της πρώτης ουσιαστικά πραγμάτωσης των στόχων της «Μεγάλης Ιδέας». Γιατί η απελευθέρωση του σημαντικού αυτού «σιτοβολώνα» ταυτόχρονα σήμανε και την διεύρυνση της εσωτερικής αγοράς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εμφάνιση των οργανωμένων πλέον οικονομικών συμφερόντων και –κατά συνέπεια- των κοινωνικών και ταξικών αντιθέσεων. Ο παραδοσιακός τρόπος άσκησης και οι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής ήταν αναγκαίο να μεταβληθούν (άμεσα σε βαλκανικό επίπεδο, αργότερα δε σε πανευρωπαϊκό), συμπαρασύροντας την εσωτερική κρατική οργάνωση και τις υφιστάμενες κοινωνικές και διοικητικές δομές (καταμερισμός της εργασίας, ταξικές ισορροπίες, δημόσια διοίκηση κ.λπ.) σε μια ανάλογη μετατροπή.

Έκθεση - έκφραση: Η μεταβατική παράγραφος

η μεταβατικη παραγραφοσ στην εκθεση

►   Γενικά:

Επειδή κατά τη μετάβαση από τη μια θεματική ενότητα στην άλλη συχνά υπάρχει ο κίνδυνος της δημιουργίας νοηματικών χασμάτων και της αποσπασματικότητας του κειμένου, καταφεύγουμε στη χρήση μεταβατικών παραγράφων οι οποίες μας βοηθούν να μεταβούμε ομαλά στην επόμενη ενότητα.

►   Ο ρόλος της

Η μεταβατική παράγραφος δεν έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα αλλά αποκλειστικά συνδετικό. Χρησιμοποιείται για τη σύνδεση θεματικών ενοτήτων (π.χ. αίτια – αποτελέσματα) και όχι για την αλληλουχία των παραγράφων. Από άποψη περιεχομένου συγκροτείται από δυο μέρη: το ανακεφαλαιωτικό και το προεξαγγελτικό. Το πρώτο αναφέρεται στα προλεγόμενα και συνοψίζει επιγραμματικά την προηγούμενη ενότητα και το δεύτερο προαναγγέλλει την επόμενη θεματική ενότητα με συντομία και μας προετοιμάζει για αυτά που θα ακολουθήσουν.

►   Η θέση της

Είναι φυσικό η συνδετική παράγραφος να τοποθετείται ανάμεσα στις θεματικές ενότητες συντελώντας στη λογική και αβίαστη ροή των διανοημάτων μας και στη συνοχή του κειμένου.

►   Χρήσιμες επισημάνσεις

Η έκτασή της δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 5 – 6 σειρές (ή και λιγότερο)

Η χρήση της είναι προαιρετική

Δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση της μεταβατικής παραγράφου

Αν δεν χρησιμοποιήσουμε μεταβατική περίοδο, μπορούμε απλά να ενσωματώσουμε το προεξαγγελτικό μέρος (το δεύτερο δηλαδή) στο τέλος της προηγούμενης ή της επόμενης ενότητας

Εργασία: Μετά τα πτυχία τι ...

Προσαρμοστικότητα, ξένες γλώσσες, επικοινωνία και καλή συνεργασία με συναδέλφους είναι τα στοιχεία που εκτιμούν περισσότερο οι εργοδότες, οι οποίοι πλέον προσλαμβάνουν πτυχιούχους και από το εξωτερικό. 

H ικανότητα καλής συνεργασίας με τους συναδέλφους, η προσαρμογή σε νέες καταστάσεις, οι επικοινωνιακές δεξιότητες και η γνώση ξένων γλωσσών είναι τα προσόντα που εκτιμούν οι εργοδότες σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσον αφορά στην πρόσληψη νέων εργαζόμενων.

Οι μεγάλες, μάλιστα, εταιρείες αναζητούν μεγάλα ταλέντα όχι μόνο στη χώρα τους αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο προκειμένου να τους εντάξουν στο δυναμικό τους.

Ιδιαίτερα οι εταιρείες οι οποίες έχουν αναπτύξει διεθνή επιχειρηματική δραστηριότητα αναφέρουν ότι στο μέλλον το μεγαλύτερο προσόν ενός εργαζόμενου θα είναι η πολυγλωσσία.

Η διαδικασία της ψήφου (στη δεκαετία 1880)

Προστέθηκε από 24grammata

γράφει ο Γρηγόριος Δαφνής

Σε κάθε εκλογικό τμήμα υπήρχαν τόσες κάλπες όσοι υποψήφιοι στην περιφέρεια. Η κάθε κάλπη ήταν φτιαγμένη από λευκοσίδηρο, χωριζόταν εσωτερικά σε δύο μέρη που αντιστοιχούσαν, εξωτερικά, σε δύο χρώματα, μαύρο και άσπρο. Το δεξιό μέρος και στην εμπρόσθια πλευρά του είχε τη λέξη “ΝΑΙ” με κεφαλαία και ήταν άσπρο. Το δεξιό μέρος είχε τη λέξη “ΟΧΙ” επίσης με κεφαλαία και ήταν μαύρο. Στο πάνω μέρος της κάλπης ήταν τοποθετημένος σωλήνας σε γωνία 25 μοιρών, που είχε μάκρος 27 και διάμετρο 12 εκατοστά. Ο ψηφοφόρος έπρεπε να περάσει από όλες τις κάλπες και να πάρει από τον υπάλληλο που στεκόταν μπροστά από την κάθε μία τη μικρή μολυβένια μπάλα, το σφαιρίδιο. Ο Υπάλληλος που στεκόταν μπροστά στη κάλπη έπρεπε να φωνάζει ποιανού υποψήφιου ήταν η κάλπη. Μόλις ο ψηφοφόρος έπαιρνε τη μολυβένια μπάλα το σήκωνε το χέρι κρατώντας τη ανάμεσα στο μεγάλο δάχτυλο και το δείχτη για να δείξει ότι κρατούσε μόνο μία και κατόπιν έβαζε το χέρι του μέσα στο σωλήνα και το έριχνε στο χώρισμα που αντιστοιχούσε στο “Ναι ‘η το “Όχι”

από το βιβλίο του Γρηγόριου Δαφνη, τα ελληνκά πολιτικά κόμματα, σελ. 261,Αθήνα 1961