Διαγώνισμα Ιστορίας Κατεύθυνσης (επαναληπτικό με απαντήσεις)

ιστορια κατευθυνσης γ΄ ενιαιου λυκειου

ΘΕΜΑ Α

Α.1.1. Να συζεύξετε τα στοιχεία των δύο στηλών (μερικά στοιχεία της στήλης Β θα χρησιμοποιηθούν περισσότερες από μια φορές):

Α. Συλλογικά όργανα			Β. Αρμοδιότητες
1. Ανώτατο Συμβούλιο ειδικών επιτροπών για τους πρόσφυγες 2. Γενική Διεύθυνση Ανταλλαγής Πληθυσμών 3.  Εθνική Τράπεζα 4. Κατά τόπους Γραφεία Ανταλλαγής Πληθυσμών 5.   Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής 6. Δευτεροβάθμιες Επιτρο­πές Εκτίμησης			Α. Αναθεώρηση ανακριβών δηλώσεων Β. Αντιμετώπιση προβλημάτων που τυχόν θα ανέκυπταν για την οριστική εκτίμηση των περιουσιών Γ. Εκτίμηση της αξίας των εκατέρωθεν περιουσιών Δ. Πληρωμή προκαταβολής στους ανταλλάξιμους
αντιστοιχιση:
1. _______	2. _______	3. ______	4. _____	5. _____	6. ______

 Α. 1.2. Να αποδώσετε με συντομία το περιεχόμενο των ακό­λουθων ιστορικών όρων:

α. Εκλεκτικοί

β. Ανόρθωση

γ. Κοινωνιολογική Εταιρεία

Α.2.1. Πως θα χαρακτηρίζατε την οικονομική πορεία της Ελλάδας κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου και γιατί;

Α.2.2. Να περιγράφετε το πολιτικό κλίμα και τις συνθήκες που επικρότησαν στην Ελλάδα μετά την παρακμή των ξενι­κών κομμάτων και οδήγησαν στην επανάσταση του 1862.

Α.2.3. Ποιες ήταν οι άμεσες συνέπειες από την υπογραφή της Συμφωνίας της Άγκυρας και των επιμέρους συμφώνων, πρωτοκόλλων και συμβάσεων του 1930.

ΘΕΜΑ Β

Με βάση το κείμενο που ακολουθεί και τις ιστορικές σας γνώσεις να παρουσιάσετε και να σχολιάσετε το περιεχόμενο της ιδεολογίας του Βενιζελισμού.

Βενιζελισμός: Αστικός Εθνικισμός Αστικός Εκσυγχρονισμός

Πέρα και πίσω από το χάσμα του ηγέτη του, η ανεπανάληπτη δυναμική του Βενιζελισμού πηγάζει από έ­ναν εξίσου ανεπανάληπτο συνδυασμό αστικού εθνικι­σμού και αστικού εκσυγχρονισμού, σε αδιάσπαστη και διαλεκτική ενότητα. Από την πρώτη στιγμή το 1910, ο εκσυγχρονισμός τέθηκε στην υπηρεσία της εθνική; ολοκλήρωσης. Με τη σειρά της, η εθνική ολοκλήρωση υ­πηρέτησε τον εκσυγχρονισμό μέχρι το τέλος, προσφέ­ροντας την αναντικατάστατη πολιτική και ιδεολογική του νομιμοποίηση. Στο γενικό αυτό επίπεδο, γίνεται φα­νερή η άρρηκτη συνέχεια και συνέπεια του Βενιζελι­σμού (και του Βενιζέλου προσωπική. Αν πρέπει κανείς να διακρίνει δύο φάσεις, ίσης περίπου διάρκειας, είναι επειδή το περιεχόμενο της εθνικής ολοκλήρωσης άλλαξε αναγκαστικά και ριζικά μετά την καταστροφή του 1922. Πριν, σήμαινε πρωταρχικά την απελευθέρωση των αλυτρώτων με την αντίστοιχη εδαφική επέκταση του εθνικού κράτους. Μετά σήμαινε αποκλειστικά την αφομοίωση των πρώην αλυτρώτων ως Νέων Χωρών ή ως προσφύγων πια και την επίτευξη εθνικής ομοιογέ­νειας και μιας νέας εθνικής ταυτότητας μέσα στα οριστικά πλέον κρατικά σύνορα. Έτσι, κατά την πρώτη ηρωική περίοδο του Βενιζελισμού (1910-1920), ο αστι­κός εκσυγχρονισμός συναρθρώθηκε με τον αλυτρωτι­σμό, με ιδεολογικό επιστέγασμα τη Μεγάλη Ιδέα. Κατά τη δεύτερη περίοδο (1922-1932), ο αστικός εκσυγχρο­νισμός συναρθρώθηκε με την οικοδόμηση ενιαίου εθνι­κού κρότους, με ιδεολογικό επιστέγασμα την Αβασίλευτη Δημοκρατία στην οποία ο Βενιζελισμός επιχείρησε να προσδώσει ευρύτερο ιδεολογικό και κοινωνικό πε­ριεχόμενο. Ως ανεπανάληπτος συνδυασμός αστικού εκσυγχρονισμού και αστικού εθνικισμού, ο Βενιζελι­σμός στηρίχθηκε σε εξίσου ανεπανάληπτες ιστορικές προϋποθέσεις (που έλειπαν από τα προγενέστερα εγχειρήματα του Μαυροκορδάτου και του Τρικούπη). Εκ­μεταλλεύτηκε αδίστακτα και δημιουργικά μία σειρά από διεθνείς συγκυρίες κατά την περίοδο 1910-1920, που πρόσφεραν τις καλύτερες αλλά και τελευταίες εύκαι­ρες πραγμάτωσης της Μεγάλης Ιδέας, ως συνεπούς και ρεαλιστικού αλυτρωτισμού. Για πρώτη και τελευ­ταία φορά άλλωστε, τα συμφέροντα του βρετανικού ι­μπεριαλισμού συνέπεσαν και συμπορεύτηκαν με τις ελ­ληνικές εθνικές επιδιώξεις … …

Γ. Θ. Μαυρογορδάτου, «Βενιζελισμός και Αστικός Εκσυγχρονισμός»

Ιστορία θεωρητικής: ερωτήσεις Σωστό - Λάθος σε όλη την ύλη (με απαντήσεις)

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ	ΣΩΣΤΟ	ΛΑΘΟΣ
1.    Στον ελληνικό χώρο, το πρόβλημα της έγγειας ιδιοκτησίας δεν γνώριζε τις εντάσεις που παρατηρήθηκαν σε άλλα ευρωπαϊκά ή βαλκανικά κράτη.
2.    Οι πλούσιοι του εξωτερικού που αγόρασαν τα "τσιφλίκια" της Θεσσαλίας διατήρησαν τον αναχρονιστικό θεσμό των κολίγων
3.    Οι νόμοι του 1907 επέτρεπαν στις ελληνικές κυβερνήσεις να απαλλοτριώνουν μεγάλες ιδιοκτησίες και να τις απονέμουν στους ακτήμονες.
4.    Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για το αγροτικό ζήτημα του Ε. Βενιζέλου, την εποχή του διχασμού, σκοπό είχαν να ευνοήσουν τους οπαδούς της παράταξής του.
5.    Το καθεστώς της μικροϊδιοκτησίας στην αγροτική οικονομία μετά το 1917 δημιούργησε ευνοϊκές συνθήκες στου μικροκαλλιεργητές.
6.    Στην προώθηση του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα συνέβαλε το γεγονός ότι στα μεγάλα δημόσια έργα της  περιόδου σημαντικό ποσοστό του εργατικού δυναμικού προερχόταν από το εξωτερικό.
7.    Η Θεσσαλονίκη, με το βιομηχανικό της υπόβαθρο και τον κοσμοπολίτικο προσανατολισμό στις ιδέες, αποτέλεσε ορόσημο για το εργατικό κίνημα.
8.    Η Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς πολέμους προσάρτησε νέες περιοχές και έτσι τα εδάφη της αυξήθηκαν κατά 70% περίπου.
9.    Το Νοέμβριο του 1920 οι σύμμαχοι απέσυραν την κάλυψη του ελληνικού χαρτονομίσματος.
10.  Η «διχοτόμηση της δραχμής» ήταν ένα μέτρο που πήρε ο Βενιζέλος για να μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες του πολέμου στο μικρασιατικό μέτωπο.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ:Σε διαβούλευση από σήμερα η πρόταση υποβολής των Μηχανογραφικών το Μάρτιο και από το σπίτι-ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Ρεπορτάζ:esos.gr

Δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα, απ τον υφυπουργό Γιάννη Πανάρετο, για δημόσια διαβούλευση κείμενο στο οποίο αναλύονται οι λόγοι που οδήγησαν το υπουργείο Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων να εξετάσει το ενδεχόμενο αλλαγής του χρόνου υποβολής των μηχανογραφικών δελτίων των υποψηφίων για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις.

Το κείμενο του υπ. Παιδείας με τα επιχειρήματα υπέρ της αλλαγής του χρόνου υποβολής έχει ως εξής

 (ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ):

Λατινικά: Ρήματα με ιδιομορφίες

1. τα 15 ρηματα της 3ης συζυγιασ σε – io

     Δεκαπέντε (15) ρήματα της 3^ης συζυγίας έχουν χαρακτήρα – i. Λήγουν έτσι σε – io όπως και τα ρήματα της 4^ης συζυγίας. Δώδεκα (12) από αυτά, απλά ή σύνθετα, συναντάμε στο σχολικό βιβλίο. Αυτά είναι τα εξής:

1.    capio – cepi – captum – capere = παίρνω, πιάνω, συλλαμβάνω

2.    cupio – cupivi – cupitum – cupere = επιθυμώ

3.    facio – feci – factum – facere = κάνω

4.    fugio – fugi – (fugitum) – fugere = φεύγω

5.    iacio – ieci – iactum – iacere = ρίχνω

6.    pario – peperi – partum – parere = γεννώ

7.    quatio – (quassi) – quassum – quatere = σείω

8.    rapio – rapui – raptum – rapere = αρπάζω

9.    specio – spexi – spectum – specere – παρατηρώ

και τα τρία αποθετικά

10. gradior – gressus sum – gredi = βαδίζω

11. morior – mortuus sum – mortuum – mori = αποθνήσκω, πεθαίνω

12. patior – passus sum – passum – pati = πάσχω

          παρατηρηση:

     Τα ρήματα αυτά κλίνονται όπως το lego – legor με τη διαφορά ότι ο χαρακτήρας του ενεστωτικού θέματος i αποβάλλεται, όταν ακολουθεί άλλο i, erτελικό e. Κατ’ εξαίρεση το i δεν αποβάλλεται στο β΄ ενικό πρόσωπο του μέλλοντα της μέσης φωνής ή

     Παραθέτουμε στη συνέχεια την κλίση του capio σ’ όλους τους χρόνους και τύπους που σχηματίζονται από το ενεστωτικό θέμα.

ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ
οριστικη	υποτακτικη	προστακτικη	απαρεμφατο	μετοχη	γερουνδιο
capio	capiam		capere	capiens	capiendi
capis	capias	cape			capiendo
capit	capiat				capiendum
capimus	capiamus				capiendo
capitis	capiatis	capite
capiunt	capiant

παρατατικοσ		μελλοντασ
οριστικη	υποτακτικη	οριστικη	υποτακτικη		προστακτικη
capiebam	caperem	capiam	capturus–a– um  sim
capiebas	caperes	capies	capturus–a– um  sis		capito
capiebat	caperet	capiet	capturus–a– um  sit		capito
capiebamus	caperemus	capiemus	capturi–e – a  simus
capiebatis	caperetis	capietis	capturi– ae–a  sitis		capitote
capiebant	caperent	capient	capturi– ae–a  sint		capiunto
		απαρεμφατο		μετοχη
		capturum–am-um esse		capturus – a – um
		capturos – as – a esse

ΜΕΣΗ - ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ
οριστικη	υποτακτικη	προστακτικη	απαρεμφατο	γερουνδιακο
capior	capiar		capi	capiendus
caperis	capiaris	capere		capienda
capitur	capiatur			capiendum
capimur	capiamur
capimini	capiamini	capimini
capiuntur	capiantur

παρατατικοσ		μελλοντασ
οριστικη	υποτακτικη	οριστικη	προστακτικη
capiebar	caperer	capiar
capiebaris	capereris	capieris	capitor
capiebatur	caperetur	capietur	capitor
capiebamur	caperemur	capiemur
capiebamini	caperemini	capiemini
capiebantur	caperentur	capientur	capiuntor

2. Παθητικη διαθεση του fio

     Ως παθητικό του facio για τους χρόνους ενεστώτα, παρατατικό και μέλλοντα χρησιμοποιείται το ρήμα fio. Ο παθητικός όμως τύπος των σύνθετων του facio που συναντάμε στα κείμενα  (όλα είναι σύνθετα με πρόθεση) σχηματίζεται κανονικά με την προσθήκη ενός – r: π.χ. interficio – interficior, afficio – afficior.

 3. Αλλαγες με τη συνθεση

    Επειδή πολλά από τα ρήματα σε – io συναντώνται πολλές φορές σύνθετα, καλό είναι να γνωρίζουμε τα εξής:

1.    Το a και το e του θέματος του ενεστώτα εξελίσσεται με τη σύνθεση σε – i.

·       facio   =  interficio

·       capio  =  accipio

·       iacio   =  obicio

·       rapio  =  praeripio

·       specio = conspicio

·       όμως gradior  = congredior

2.    Το θέμα του παρακειμένου δεν υφίσταται αλλαγές.

·         feci   =  interfeci

·         cepi   =  accepi

·         ieci    =  obieci

·         spexi =  conspexi

·         όμως rapui  =  praeripui

3.    Το a του θέματος του σουπίνου εξελίσσεται με τη σύνθεση σε e.

·         factum   =  interfectum

·         captum   =  acceptum

·         iactum    =  obiectum

·         raptum   =  praereptum

4. Ανωμαλοσ σχηματισμος της μετοχης του μελλοντα

     Οχτώ ρήματα που συναντώνται στα κείμενα σχηματίζουν τη μετοχή του μέλλοντα με διαφορετικό τρόπο:

ρηματα αρχικοι χρονοι				μετοχη μελλοντα
1.    morior	mortuus sum	mortuum	mori	moriturus – a – um
2.    nascor	natus sum	natum	nasci	nasciturus – a – um
3.    orior	ortus sum	ortum	oriri	oriturus – a – um
4.    pario	peperi	partum	parere	pariturus – a – um
5.    valeo	valui	---	valere	valiturus – a – um
6.    reseco	resecui	resectum	resecere	resecaturus–a– um
7.    insto	institi	---	instare	instaturus – a – um
8.    ruo	rui	rutum	ruere	ruiturus – a – um

5. Προστακτικη χωρισ – e τελικο

     Τα ρήματα dico, duco, fero και facio σχηματίζουν το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής χωρίς την κατάληξη – e:

*  dico   =  dic

*  duco  =  duc

*  fero   =  fer

*  facio  =  fac

προσοχη:     

Τα σύνθετα του facio με πρόθεση (τέτοια είναι όλα όσα συναντάμε στα κείμενα) σχηματίζουν το ίδιο πρόσωπο κανονικά:

π.χ. afficio = affice, interficio = interfice

     ενώ conduco = conduc, defero = defer, edico = edic.

6. Το ρημα scio

     Για το ρήμα αυτό δεν συναντώνται οι τύποι sci – scite ως προστακρική ενεστώτα. Αναπληρώνονται από το β΄ ενικό και β΄ πληθυντικό πρόσωπο της προστακτικής του μέλλοντα. Έτσι έχουμε:

ΠΡΟΣΤΑΚΤΙΚΗ
ενεστωτασ	μελλοντασ
---	---
scito	scito
---	scito
---	---
scitote	scitote
---	sciunto