Τα λάθη, η αυθεντία και η αλήθεια

Σε μια δημοκρατική κοινωνία η συγκάλυψη των λαθών είναι το μέγιστο διανοητικό αμάρτημα.

Σε μια δημοκρατική κοινωνία εκείνοι που επιχειρούν να υπερβούν τη σφαίρα της ειδίκευσής τους και να ενδιαφερθούν για ό,τι συμβαίνει έξω  από αυτή συμβάλλουν στη διαμόρφωση και λειτουργία των θεσμών. Αυτός ίσως πρέπει να είναι και ο ορισμός του δημοκρατικού πολίτη, οποιαδήποτε και αν είναι η απασχόλησή του.

Η κοινωνική ευθύνη των επιστημόνων

Θα πρέπει να ενδιαφέρουν τους φυσικούς επιστήμονες οι κοινωνικές επιπτώσεις της εργασίας τους και τα ηθικά ζητήματα που ανακύπτουν από αυτή; Πρέπει να αποδέχονται την ευθύνη για τις συνέπειες της επιστημονικής έρευνας στον άνθρωπο και το περιβάλλον;

Λαϊκές παραδόσεις που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα

Τα Χριστούγεννα έχουν σχεδόν φτάσει και σε όλον τον κόσμο οι άνθρωποι ετοιμάζονται πυρετωδώς να τα υποδεχτούν. Ο καθένας το κάνει φυσικά με τον τρόπο του, συνδυάζοντας τοπικές παραδόσεις με το προσωπικό του γούστο.

Σε κάποιες χώρες όμως ο εορτασμός των Χριστουγέννων διαφέρει πολύ. Υπάρχουν έθιμα που σπάνε το «κατεστημένο» των τυπικών συμβολισμών χαράς και φλερτάρουν επικίνδυνα με το… παράδοξο.

Διαβάστε μερικά από αυτά:

Αυστρία

Αν τα Χριστούγεννα σας φαίνονται πολύ «χαριτωμένα», καιρός να γνωρίσετε τον Krampus, τον σατανικό δίδυμο αδερφό του… Άγιου Βασίλη! Ο μύθος λέει πως το δαιμονικής μορφής αυτό πλάσμα ζούσε για να δέρνει και να τιμωρεί όλα τα άτακτα παιδιά που βρίσκονταν στη «μαύρη λίστα» του αδερφού του.

Η αυστριακή Νύχτα του Krampus έρχεται κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου όταν ομάδες αντρών ντύνονται σαν δαίμονες και κυκλοφορούν τα μεσάνυχτα στην πόλη χτυπώντας ανθρώπους με ψεύτικα ρόπαλα.

Το κείμενο πάντα – αλλιώς

Ο έντυπος λόγος φθίνει. Οχι· μετασχηματίζεται. Το Δίκτυο και τα new media σαρώνουν το κείμενο και την ανάγνωση. Οχι· τo Δίκτυο ανανέωσε το κείμενο και την ανάγνωση – τα πήγε σε άλλο επίπεδο, τα μετασχημάτισε, πάντως δεν τα σάρωσε.

Η συζήτηση για το μέλλον του Τύπου, σε περιβάλλον ραγδαίων αλλαγών στην επικοινωνία, διεξάγεται με αγωνία, ιδίως όταν οι συνομιλητές είναι δημοσιογράφοι. Οι δημοσιογράφοι αισθάνονται απειλητικές τις αλλαγές, αισθάνονται ότι οι αλλαγές εν πολλοίς συμβαίνουν ερήμην τους, κι αυτοί τις παρακολουθούν ανήμποροι.

Διατηρούν τη θανατική ποινή 58 χώρες

Οι 23 την εφάρμοσαν μέσα στο 2010

Στην επιβολή της θανατικής ποινής προχώρησαν 23 χώρες το 2010, ενώ πολλές δεν την εφαρμόζουν μεν, αλλά δεν την έχουν καταργήσει με νόμο και εκφράζονται ανησυχίες για «βήματα προς τα πίσω» εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, προειδοποίησε σήμερα η καθολική κοινότητα Sant'Egidio.

Τουλάχιστον 20 υπουργοί, πολλοί από τη Μαύρη Αφρική, μετείχαν σήμερα στη Ρώμη στη Διεθνή Ημέρα «Πόλεις για τη ζωή, πόλεις κατά της θανατικής ποινής» που διοργάνωσε η καθολική αυτή κοινότητα.

Κοινωνία των πολιτών ... ένας νέος παράγοντας στην εξίσωση

Η κοινωνία πολιτών είναι µία έννοια που παίζει κεντρικό ρόλο σήµερα και στο επίπεδο της πολιτικής πρακτικής και σε αυτό του θεωρητικού λόγου. Οπως όλες οι βασικές έννοιες στις κοινωνικές επιστήµες, ο όρος κοινωνία πολιτών (ΚΠ) είναι πολύσηµος. ∆ηλαδή έχει διαφορετικό νόηµα ανάλογα µε το θεωρητικό και το ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο µέσα στο οποίο εντάσσεται.

Ο κυρίαρχος ορισµός σήµερα εννοιολογεί την ΚΠ ως έναν τρίτο, ενδιάµεσο χώρο µεταξύ κοµµατικοκρατικού συστήµατος και αγοράς. Αυτός ο χώρος,κανονιστικά τουλάχιστον, δεν λειτουργεί ούτε στη βάση της κοµµατικοκρατικής λογικής ούτε σεαυτή της αγοράς και του κέρδους. Στη χώρα µας η ΚΠ, µε την παραπάνω έννοια του όρου, είναι εξαιρετικά καχεκτική. Ενας από τουςλόγους αυτής της καχεξίας έχει να κάνει µε την κοµµατικοκρατία.

Ο πολιτικός λόγος ως κονσέρβα

Κάποτε οι πολιτικοί ήταν… πολιτικοί. Δηλαδή ήταν άνθρωποι που εξέθεταν τον εαυτό τους στο δημόσιο χώρο, με τις πράξεις και με το λόγο τους. Ήταν οι δικές τους πράξεις – έκαναν αυτό που οι ίδιοι πίστευαν. Και ήταν ο δικός τους λόγος - μιλούσαν με βάση τις πεποιθήσεις τους. Αυτοί οι πολιτικοί μπορεί να ήταν καλοί ή κακοί, αλλά πάντως ήταν αυθεντικοί. Ήξερες με ποιόν είχες να κάνεις. Αυτό που έβλεπες απ’ έξω, αυτό ήταν και από μέσα.

Σήμερα αυτό το είδος πολίτικου σπανίζει. Οι πράξεις των περισσότερων πολιτικών - δυστυχώς ιδίως των νέων- υπαγορεύονται από ειδικούς, από συμβούλους, από “image makers”. Ακόμη και βουλευτές τρίτης κατηγορίας καταφεύγουν σε τέτοιου είδους «υποστήριξη». Οπότε οι πράξεις τους δεν τους ανήκουν, δεν είναι προϊόν δίκης τους επιλογής. Κατασκευάζονται με κριτήρια πολιτικού μάρκετινγκ. Όταν δεν υπαγορεύονται από τους χορηγούς τους.

Πόσο Facebook είσαι;

Πόσους φίλους έχεις; Σε ποια γκρουπ είσαι γραμμένος; Τι διαβάζεις; Τί φωτογραφίες ποστάρεις; Πόσο συχνά αλλάζεις τα status updates σου και ποιων φιλοσόφων τα λόγια κλέβεις; Οι mutual τι λένε; Τι αποκαλύπτουν τα like που κάνεις για την ύπαρξή σου; Τη μόρφωσή σου; Το ποιόν σου;

Ανέκαθεν οι άνθρωποι προσπαθούσαμε να μεταδώσουμε στους συνομιλητές την ιδανική εικόνα του εαυτού μας. Ντυνόμαστε με φανταχτερά ρούχα όχι για να προστατευτούμε από τα καιρικά φαινόμενα αλλά επειδή πιστεύουμεότι τα ρούχα μας χαρακτηρίζουν. Βαφόμαστε για να ακτινοβολούμε υγεία και νιότη. Φοράμε ακριβά αξεσουάρ για να υπονοήσουμε το κοινωνικό - οικονομικό μας status.

Πώς γεννιέται η ξενοφοβία

Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία αισθανόμαστε συχνά ότι απειλούμαστε. Η παγκοσμιοποίηση, οι φυσικές καταστροφές, η οικονομική κρίση, οι δυσκολίες της καθημερινής ζωής μάς δημιουργούν την αίσθηση ότι δεν τα καταφέρνουμε πλέον να αντιμετώπισουμε απειλές που είναι συχνά απρόβλεπτες. Αισθανόμαστε ανυπεράσπιστοι και ανίκανοι να δράσουμε, και συνεπώς φοβόμαστε. Είναι ένας ακαθόριστος φόβος τον οποίο μεταφέρουμε κυρίως στους ξένους».

Ο Αλέν Τουρέν μιλάει στον Φάμπιο Γκαμπάρο, ανταποκριτή της ιταλικής «La Repubblica» στο Παρίσι.

Η ιστορία των greeklish. Η «Ερωφίλη» µιλούσε… greeklish. Τι είναι τα Φραγκοχιώτικα;

Της Βίκυς Χαρισοπούλου

Ένα από τα πρώτα ελληνικά κείµενα γραµµένα µε λατινικούς χαρακτήρες είναι αυτό του Γεωργίου Χορτάτση. Με µία πρακτική που ακόµη ίσως να…βοηθά – και όχι να πλήττει – τη γλώσσα.

Μira cachi chie adidhichi, tiragnismeni mira/ pia pathi apo ton Εrota, pies prichies dhen epira?… Sti dohudepsi chie ci caimus micri perrisa ebica/ c’ agapis ola ta caca chie pedhomes m’ eurica…

Γονείς και σχολική πραγματικότητα

Τα τελευταία χρόνια δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις σχέσεις που διατηρεί το σχολείο με τις οικογένειες των μαθητών του, καθώς οι σχέσεις αυτές φαίνεται να αποτελούν καθοριστικές συνιστώσες της ποιότητας της εκπαίδευσης που παρέχει το σχολείο. Επισημαίνεται, λοιπόν, η δημιουργία θετικών επικοινωνιακών δεσμών μεταξύ τους που να στοχεύουν στην όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη συνεργασία τους. Στο πλαίσιο αυτό, γίνεται προσπάθεια για τη βελτίωση και ενίσχυση των σχέσεων σχολείου-οικογένειας, ενώ παράλληλα επιδιώκεται η ενεργός ανάμειξη των γονιών και κηδεμόνων στα σχολεία των παιδιών τους. Ωστόσο, η εμπλοκή των γονιών στη σχολική διαδικασία είναι περιορισμένη. Επιπλέον, όταν αυτό γίνεται, οι δραστηριότητες αφορούν ένα μικρό μέρος του γονεϊκού πληθυσμού και αντιπροσωπεύουν ορισμένους τύπους  εμπλοκής. Στην παρούσα εργασία γίνεται μια προσπάθεια καταγραφής των εμποδίων που περιορίζουν τους γονείς να συμμετέχουν ενεργά στο σχολείο. Αν αυτά τα εμπόδια δεν ξεπεραστούν, δε θα μπορούμε να συζητάμε για τα οφέλη της γονεϊκής συμμετοχής.

'Ολη η Ευρώπη κάνει φροντιστήριο

Εκρηκτικές διαστάσεις προσλαμβάνει το φαινόμενο, που δεν είναι μόνο ελληνικό Καμπανάκι της Κομισιόν μετά τα αποτελέσματα της πρώτης έρευνας.

Εδώ και χρόνια, η στήλη αυτή επιδίωξε να απομυθοποιήσει μια καραμέλα που επαναλαμβανόταν από το στόμα όλων. 0 μύθος ότι το φροντιστήριο είναι καθαρά ελληνικό φαινόμενο καταρρέει πλέον με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Ο Jan Truszczynski, γενικός διευθυντής της αρμόδιας για την παιδεία και τον πολιτισμό διεύθυνσης της Ένωσης, παραδέχεται ότι όλοι γνώριζαν, αλλά έκαναν ότι δεν γνώριζαν.

Ποιος σκότωσε τον (ελληνικό) Λόγο;

Η Ζακλίν ντε Ρομιγί. Γαλλίδα ήταν, βέβαια, στην καταγωγή, αλλά μιλούσε ελληνικά και αισθανόταν πιο Ελληνίδα από πολλούς σύγχρονους Έλληνες.
«Αυτό που λατρεύω στα ελληνικά κείμενα είναι η συνάντηση με τη γέννηση της έλλογης σκέψης… Ο Λόγος είναι το τείχος που προστατεύει από την κτηνωδία. Όποιος δεν ξέρει να εκφραστεί, όπως πολλοί νέοι σήμερα, τότε δεν του απομένουν παρά μόνο οι γροθιές, το ξυλοκόπημα, η ωμή, ανόητη, τυφλή βία».
Αυτά τα έγραψε η κορυφαία αυτή ελληνίστρια τον περασμένο Σεπτέμβριο, διαμαρτυρόμενη προς τη γαλλική κυβέρνηση γιατί είχε μειώσει τις ώρες διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών, όπως και των λατινικών, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Βέβαια, η Γαλλία καθυστέρησε πάνω από τρεις δεκαετίες αυτή την απόφαση σε σχέση με την πατρίδα της ελληνικής γλώσσας, την Ελλάδα!

Τα παιδιά της επαρχίας διαβάζουν πιο πολύ

Αυτές τις μέρες, χιλιάδες υποψήφιοι των πανελλήνιων εξετάσεων ανατρέχουν στις περσινές βάσεις για να «μαντέψουν» την επιτυχία ή την αποτυχία τους.

Στους πίνακες που ακολουθούν φαίνεται το ποσοστό των υποψήφιων που πέτυχαν γενικό βαθμό πρόσβασης πάνω από 18, δηλαδή είναι αριστούχοι, και αποτελούν το μέσο όρο των επιδόσεων των ετών 2008, 2009 και 2010. Είναι απαραίτητο να βγάλουμε το μέσο όρο ώστε να μην έχουμε τις ευκαιριακές επιδόσεις μίας χρονιάς, αλλά να εξετάζεται το ζήτημα σε βάθος χρόνου. Η Διεύθυνση Β' Αθηνών περιλαμβάνει τα βόρεια προάστια και η Α' Θεσσαλονίκης το κέντρο της πόλης. Στους «πρωταθλητές» περιλαμβάνονται, εκτός από τις διευθύνσεις της Αττικής και της Θεσσαλονίκης, οι Σέρρες, το Κιλκίς και η Πιερία, η Αρτα και τα Γιάννενα.

Οι επιδόσεις ανά κατεύθυνση και διεύθυνση εκπαίδευσης καταρρίπτουν το μύθο ότι η τεχνολογική κατεύθυνση είναι για τους αδύνατους μαθητές, αφού οι επιδόσεις είναι ίδιες με τους υποψήφιους της θεωρητικής κατεύθυνσης. Ο πληθωρισμός των αριστούχων φαίνεται στη θετική κατεύθυνση όπου ο νομός Τρικάλων έχει αριστούχους πάνω από το 45% των υποψήφιων, με τις Σέρρες και την Καρδίτσα να ακολουθούν.

Η περιφέρεια περνά το κέντρο, επιβεβαιώνοντας αυτό που, εμπειρικά γνωρίζουμε, ότι τα παιδιά της επαρχίας διαβάζουν περισσότερο. Από την Αττική εμφανίζονται μόνο δύο περιοχές: Η Β' Αθηνών και η Ανατολική Αττική, ενώ από τη Θεσσαλονίκη εμφανίζεται μόνο η Α' Θεσσαλονίκης. 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 29 - 5 - 2011

Οι πρώτοι νόμοι στον κόσμο

Οι πρώτοι νόμοι στον κόσμο έγιναν από τους Έλληνες αποίκους της Ιταλίας. Αν κάποιος υποστηρίξει ότι οι πρώτοι νόμοι έγιναν από τον βασιλιά της Μεσοποταμίας Χαμουραμπί, το 1750 π.Χ., η απάντηση είναι ότι οι νόμοι του ήταν ποινικός κώδικας που έγινε από ένα άτομο τον ίδιο τον βασιλιά και όχι από τον δήμο (λαό) ή κάποιον νομοθέτη. Μάλιστα, οι νόμοι του Χαμουραμπί ήταν απάνθρωποι και βάναυσοι. Κάποιοι από αυτούς σίγουρα επηρέασαν τους σκληρούς νόμους του Ισλάμ, σύμφωνα με τους οποίους, για παράδειγμα, όποιος κλέψει του κόβουν το χέρι και οι μοιχαλίδες σε κάποια ισλαμικά κράτη εκτελούνται. Η νότιος Ιταλία και η Σικελία είχαν αποικηθεί από τους Έλληνες από τον 8ο αιώνα π.Χ. (σίγουρα πιο πριν έγιναν οι πρώτες αποικίες εκεί, ίσως και από τον 15ο αιώνα π.Χ.) και ονομαζόταν Μεγάλη Ελλάδα. Μάλιστα, αλλού αναφέρθηκε η θεωρία ότι οι Ετρούσκοι ήταν νησιώτες Έλληνες άποικοι που έφυγαν από την Ελλάδα μετά την κάθοδο των Δωριέων από τον βορά, τον 11ο αιώνα π.Χ.! Την Μεγάλη Ελλάδα αργότερα οι Ρωμαίοι την κατέλαβαν επεκτείνοντας την κυριαρχία τους.

Oι αγωνιστές του ΄21 σαλιαρίζουν με τις θεατρίνες

Κάθε άνθρωπος που νοιώθει γέροντας (ανεξάρτητα  από την ηλικία του), θεωρεί ότι η νεολαία «χάλασε», ότι οι νέοι τρώνε τα λεφτά των γονιών τους, ότι δεν ενδιαφέρονται για τα μαθήματα αλλά, μόνο, για τις διασκεδάσεις και πολλά άλλα (βαρετά) κηρύγματα. Και όπως όλοι όσοι νοιώθουν γέροντες (ανεξάρτητα από την ηλικία τους) θεωρούν ότι, μόλις, ετούτη την εποχή «χάλασε» ο κόσμος, ενώ παλαιότερα τα πράγματα ήταν καλύτερα. Ας δούμε, όμως, το παρελθόν από ένα μικρό παραθυράκι της Ιστορίας:Ο Μακρυγιάννης, στα απομνημονεύματα του,  αναφέρει (με αρκετή δόση καταστροφολογίας) ότι στα 1840, περίπου, νέοι και γέροι έχουν χάσει τα χρηστά ήθη και  ότι η Ελλάς καταστρέφεται. «Το έθνος – γράφει ο μεγάλος Δάσκαλος και Αγωνιστής – αφανίσθη όλως διόλου …. φκιάσατε το θέατρο δια να μας μάθει παραλυσία και τα παιδιά…πουλάνε τα βιβλία τους να πάνε να ακούσουν τη Ρίτα Βάσσω, την τραγουδίστρια του θεάτρου…τον γερο Λόντο, όπου δεν έχει ούτε ένα δόντι, τον παλάβωσε η Ρίτα Βάσσω και τον αφάνισε τόσα τάλιρα δίνοντας και άλλα πεσκέσια». Και ανησυχούσε ο αγαπημένος μου Δάσκαλος, ο Μακρυγιάννης, γιατί ο άλλος συναγωνιστής του, ο Ανδρέας  Λόντος, γινόταν περίγελως στην κοσμική Αθήνα. Μάλιστα, ο Λόντος δεν μπορούσε να μιλήσει καθαρά, γιατί δεν είχε  δόντια και έτσι φαφούτης φώναζε κατά την παράσταση «μπλάβο Λίτα – μπλάβο Λίτα» και του έτρεχαν τα σάλια (αυτή δεν είναι η ηρωική, αλλά, σίγουρα, είναι η ανθρώπινη πλευρά των Αγωνιστών).

Η πρώτη ελληνίδα ηθοποιός στην Αθήνα

«…Τρέξατε, τρέξατε, απόψε στο θέατρο το ρόλο της γυναίκας θα παίξει αληθινή γυναίκα…», αυτή η άκρως «σοκαριστική» είδηση ακουγόταν από τον ντελάλη στους δρόμους της Αθήνας του 1840. Οι Νοικοκυραίοι σταυροκοπιόνταν και οι καθώς πρέπει κυρίες και δεσποινίδες έκλειναν τα αυτιά τους για να μην το ακούσουν. Την ίδια εποχή, περίπου, η Ιταλιδούλα ηθοποιός του μελοδράματος, Ρίτα Μπάσο, ξεσήκωνε το ανδρικό κοινό της Αθήνας. 

Αθώος ο Σωκράτης μετά από 2.500 χρόνια ... Απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες που τον βάρυναν το 399 π.Χ.

Δικαιώθηκε ο Σωκράτης μετά από 2.420 χρόνια από Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης, το οποίο αθώωσε τον Έλληνα φιλόσοφο.

Τη μεταφορά της δίκης του Σωκράτη ανέλαβε το Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάση, με τη συμμετοχή κορυφαίων δικαστών και διαπρεπών δικηγόρων της νεοϋορκέζικης νομικής ελίτ.

Το δικαστικό σώμα διχάστηκε μπροστά σε χείμαρρο επιχειρημάτων και ρητορικών λόγων από τις δυο πλευρές, αναδεικνύοντας παράλληλα το διαχρονικό σκεπτικισμό για την πολύκροτη δίκη του Σωκράτη, που προβληματίζει κάθε φορά που μεταφέρεται ο χρόνος, ο τόπος και η επικρατούσα κατάσταση της τότε εποχής.

Στη δίκη εξετάστηκαν όλες οι κατηγορίες που βάρυναν το Σωκράτη το 399 π.Χ. όπως ασέβεια προς τους Θεούς και διαφθορά των νέων. Με την απόφαση του δικαστηρίου συμφώνησαν 185 θεατές - ένορκοι, διαφώνησαν 29 και πολλοί άλλοι δεν συμμετείχαν στην ψηφοφορία.

πηγή: Psifiakoohiro 

H καθιέρωση της 1ης Μάη ως παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης

Πώς και γιατί το εργατικό κίνημα καθιέρωσε την 1η Μάη ως παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης; Στις 20 Ιουλίου 1889, το ιδρυτικό συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς πήρε την εξής απόφαση: «Θα οργανωθεί μια μεγάλη διεθνής εκδήλωση για μια καθορισμένη ημερομηνία, με τέτοιο τρόπο, ώστε οι εργάτες σε όλες τις χώρες και σε όλες τις πόλεις ν’ απευθύνουν ταυτόχρονα μια συγκεκριμένη μέρα, προς τις δημόσιες αρχές, ένα αίτημα για να καθοριστεί η εργάσιμη μέρα σε οκτώ ώρες και να τεθούν σε ισχύ οι άλλες αποφάσεις του Διεθνούς Συνεδρίου του Παρισιού.

Παράθυρο στην κοινωνία οι σχολικές δραστηριότητες

Η κοινωνική δικτύωση, προσαρμογή και ενσωμάτωση των παιδιών μπορεί να ξεκινήσει από τη σχολική ηλικία με δραστηριότητες που έχουν ψυχαγωγικό χαρακτήρα, όπως αθλητικές, πολιτιστικές, οικολογικές και καλλιτεχνικές, στις οποίες επιλέγουν να συμμετέχουν σύμφωνα με τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους.

Η ψυχαγωγία των παιδιών ως αγωγή ψυχής (με την αρχαία ελληνική ετυμολογία της λέξης) βοηθάει το παιδί και τον έφηβο να αναπτυχθεί ως δυναμικό και δημιουργικό μέλος της κοινωνίας, ικανοποιεί τη βασική ανάγκη τού ανήκειν, καθώς και την καλλιέργεια κλίσεων και δεξιοτήτων που χωρίς τη συμμετοχή και συνεργασία των παιδιών σε αυτές τις ομάδες θα έμεναν ανεκμετάλλευτες.

Η ψυχική υγεία των παιδιών προάγεται με την επίτευξη των στόχων μέσα στην ομάδα, βελτιώνονται ο αυτοσεβασμός και η αυτοεκτίμηση, παράλληλα με το σεβασμό, την εκτίμηση και την αποδοχή των άλλων. Η ποιότητα ζωής στην καθημερινότητα ενισχύεται με τη συναισθηματική και τη σωματική ευεξία. Η συμμετοχή των παιδιών σε αυτούς τους κλασικούς τρόπους κοινωνικής αλληλεπίδρασης, όπως είναι μια θεατρική παράσταση, μια ομάδα μπάσκετ ή ένα μουσικό σχήμα, βοηθάει στην παρέμβαση και επίλυση προβλημάτων, όπως οι εθισμοί (εθισμός στο Διαδίκτυο, χρήση ουσιών), οι διαταραχές επικοινωνίας, συμπεριφοράς και συναισθήματος, η κακοποίηση, οι τραυματισμοί, φαινόμενα εκφοβισμού κ.ά.