Γλωσσικές ασκήσεις αντιστοίχισης (απαντήσεις)

Γλωσσικές ασκήσεις: αντιστοίχισης

Μπορείτε να κατεβάσετε τις ασκήσεις εδώ ή να τις λύσετε on-line ασκ 1,  ασκ 2,  ασκ 3,  ασκ 4,  ασκ 5,  ασκ 6,  ασκ 7,  ασκ 8,  ασκ 9, ασκ 10.

1. Να αντιστοιχίσετε τις στήλες (μια λέξη της αριστερής στήλης περισσεύσει)

Στήλη Α	Στήλη Β	Αντιστοίχηση
1.   κακοδαιμονία	a.   αηδία, έντονη αποστροφή	1. _____
2.   ακατάληπτος	b.   ολοφάνερος	2. _____
3.   αποτροπιασμός	c.   έλλειψη εξέλιξης και προόδου σε κάποια υπόθεση	3. _____
4.   ματαιοδοξία	d.   απροσδόκητος	4. _____
5.   εξόφθαλμος	e.   τιμωρία	5. _____
6.   αποτελμάτωση	f.    έξοχος	6. _____
7.   χαύνωση	g.   κενοδοξία	7. _____
8.   περίοπτος	h.   ακατανόητος	8. _____
9.   κολασμός	i.     αποβλάκωση	9. _____
10.    αδόκητος		10.   _____

Έκθεση Γ Λυκείου: Τα καθήκοντα - Δικαιώματα κι οι νέοι (θέματα και απαντήσεις)

εκφραση – εκθεση γ΄ ενιαιου  λυκειου γενικησ παιδειασ

Κείμενο : Τα καθήκοντα - Δικαιώματα κι οι νέοι

Εάν κι εφόσον ο νέος από νωρίς αντιληφθεί την άρρηκτη σχέση του με το κοινωνικό σώμα, όταν πια περάσει στο στάδιο της εφηβείας και της ενηλικίωσης, τότε εύκολα από κει και πέ­ρα θα διακρίνει τα δικαιώματα και τα καθήκοντα του. Εύκολα θα αντιληφθεί και θα κατανοήσει τι του έδωσε η κοινωνία και τι του ζητά τώρα - στην ωρίμανση - ως αντάλλαγμα. Η κοινωνική ζωή είναι μια αλυσίδα κι οι κρίκοι είναι μέλη της. Η αλυσίδα γί­νεται ισχυρή, όταν οι κρίκοι είναι γερά δεμένοι μεταξύ τους. Υπάρχει κοινωνική συνοχή. Τα άτομα αναλαμβάνουν τους ρό­λους κι εκπληρώνουν τα καθήκοντα τους για να διεκδικήσουν στη συνέχεια τα δικαιώματα τους.

(...) Το ενδιαφέρον για την πολιτική της χώρας αποτελεί ένα σημαντικό καθήκον. Εδώ όμως δυστυχώς πρέπει να επισημά­νει κανείς την ωμή πραγματικότητα, να αποκαλύψει μερικές πι­κρές αλήθειες. Οι νέοι παρακολουθούν τα πολιτικά γεγονότα από την τηλεόραση και τον τύπο και δοκιμάζουν μία πολύ πικρή οσμή της πραγματικότητας. Βλέπουν τη μικρή οθόνη και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων να γεμίζουν με οικονομικά σκάνδαλα, -χρήμα και αίμα-, με δολοφόνους και δολοφονημέ­νους, με αδικίες και πολλά ψέματα.

Καθηγητής με μάτια... στην πλάτη!

Μερικοί μαθητές αστειεύονται ότι οι καθηγητές τους έχουν… μάτια στην πλάτη! Στην περίπτωση όμως του Wafaa Bilal αυτό...

δεν είναι αστείο αφού τοποθέτησε χειρουργικά μία κάμερα στο πίσω μέρος του κρανίου του! Ο ιρακινής καταγωγής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης «TischSchooloftheArts» έκανε την επέμβαση σε ένα ινστιτούτο piercing τον περασμένο μήνα στο πλαίσιο ενός επιστημονικού προγράμματος του μουσείου της Ντόχα στο Κατάρ.  «Αυτό θα παρουσιάσει τις απίστευτες καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε» είπε ο Bilal. «Ένα τέτοιο σύστημα σκοπεύει να εγκαθιδρύσει ένα διάλογο για την παρακολούθηση».  Το πρόγραμμα λέγεται «The 3rdI» και εμπεριέχει μία κάμερα από τιτάνιο που θα καταγράφει κάθε λεπτό τι γίνεται πίσω από την πλάτη του Bilal για ένα χρόνο.  Οι εικόνες που θα απαθανατίζονται θα αποστέλλονται στη συνέχεια στο μουσείο Mathaf για επεξεργασία.

Έκθεση Γ Λυκείου: Ευρωπαϊκή ενοποίηση και εθνική ταυτότητα (θέματα και απαντήσεις)

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

Τι σημαίνει να έχεις μια ταυτότητα, δηλαδή να έχεις επίγνωση ότι είσαι κάποιος, ότι έχεις έναν εαυτό; Αυτό το ερώτημα είχε θέσει ο Σωκράτης απορητικά κι αυτό υπήρξε το πρώτο αίτημα για αυτοσυνείδηση. Το σωκρατικό «γνώθι σ’ αυτόν» σημαίνει: πάρε απόσταση από την ενστικτώδη αμεσότητα της ζωής, ξεπέρασε τις στιγμιαίες ή παρορμητικές αντιδράσεις και φώτισε την ύπαρξή σου στη συνέχεια και την ενότητά της διαμέσου του χρόνου. Μια συνέχεια, που φανερώνει το νόημα και την αξία της.

Για τους λαούς αυτή η συνέχεια σημαίνει ιστορία. Συνείδηση της ταυτότητάς των έχουν οι λαοί, εφ’ όσον έχουν συνείδηση της ιστορίας των. Διαθέτουν δηλαδή, μνήμη για πράξεις και έργα δεμένα σε τόπο και χρόνο με ό,τι ονομάζουμε πατρίδα και που είναι άξια αναγνώρισης. Η ιστορία έτσι σφραγίζει την ιδιαιτερότητα και το μέγεθος της παρουσίας ενός λαού. Συνείδησή της σημαίνει συνείδηση ταυτότητας.

Λατινικά: Ο προσδιορισμός του χρόνου

Ο προσδιορισμός του χρόνου εκφέρεται:

      a.    με απλή αφαιρετική όταν απλά δηλώνεται πότε έγινε κάτι

      b.    με απλή αιτιατική όταν δηλώνεται πόσο διήρκεσε κάτι

      c.    με την πρόθεση ante (+ αιτιατική) για να δηλωθεί το «πριν από …»

      d.    με την πρόθεση ante (+ αφαιρετική) για να δηλωθεί το «πριν από …»

      e.    με την πρόθεση post (+ αιτιατική) για να δηλωθεί το «μετά από …»

      f.     με το επίρρημα post (+ αφαιρετική) για να δηλωθεί το «μετά από …»

με τις λέξεις proelio, pugna, bello, acie όταν θέλουμε να δηλώσουμε πότε έγινε κάτι κάνουμε εμπρόθετη χρήση γιατί ο απρόθετος τύπος δηλώνει τρόπο, εκτός αν συνοδεύεται από επιθετικό προσδιορισμό, δηλαδή:

·     bello = οργανική (με πόλεμο)

·     in bello = χρόνου (στον πόλεμο, κατά τη διάρκεια του πολέμου

·     bello Latino = χρόνου (κατά το λατινικό πόλεμο, κατά τη διάρκεια του λατινικού πολέμου

Διαγώνισμα: Πλάτωνα Πρωταγόρας Ενότητα 4 (θέματα - απαντήσεις)

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Γ’ ΛΥΚΕΙΟΥ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ

Α΄ Από πρωτότυπο

Ἐπειδή δέ ὁ ἄνθρωπος θείας μοίρας, πρῶτον μέν διά τήν τοῦ θεοῦ συγγένειαν ζῴων μόνον θεούς ἐνόμισεν, καί ἐπεχείρει βωμούς τε ἱδρύεσθαι καί ἀγάλματα θεῶν· ἔπειτα φωνήν καί ὀνόματα ταχύ διηρθρώσατο τῇ τέχνῃ, καί οἰκήσεις καί ἐσθῆτας καί ὑποδέσεις καί στρωμνάς καί τάς ἐκ γῆς τροφάς ηὕρετο. Οὕτω δή παρεσκευασμένοι κατ’ ἀρχάς ἄνθρωποι ᾤκουν σποράδην, πόλεις δέ οὐκ ἦσαν· ἀπώλλυντο οὖν ὑπό τῶν θηρίων διά τό πανταχῇ αὐτῶν ἀσθενέστεροι εἶναι, καί ἡ δημιουργική τέχνη αὐτοῖς πρός μέν τροφήν ἱκανή βοηθός ἦν, πρός δέ τόν τῶν θηρίων πόλεμον ἐνδεής - πολιτικήν γάρ τέχνην οὔπω εἶχον, ἧς μέρος πολεμική - ἐζήτουν δή ἁθροίζεσθαι καί σῴζεσθαι κτίζοντες πόλεις· ὅτ’ οὖν ἀθροισθεῖεν, ἡδίκουν ἀλλήλους ἅτε οὐκ ἔχοντες τήν πολιτικήν τέχνην, ὥστε πάλιν σκεδαννύμενοι διεφθείροντο. Ζεύς οὖν δείσας περί τῷ γένει ἡμῶν μή ἀπόλοιτο πᾶν, Ἑρμῆν πέμπει ἄγοντα εἰς ἀνθρώπους αἰδῶ τε καί δίκην, ἵν’ εἶεν πόλεων κόσμοι τε καί δεσμοί φιλίας συναγωγοί. Ἐρωτᾷ οὖν Ἑρμῆς Δία τίνα οὖν τρόπον δοίη δίκην καί αἰδῶ ἀνθρώποις· "Πότερον ὡς αἱ τέχναι νενέμηνται , οὔτω καί ταύτας νείμω; Νενέμηνται δέ ὧδε· εἷς ἔχων ἰατρικήν πολλοῖς ἱκανός ἰδιώταις, καί οἱ ἄλλοι δημιουργοί· καί δίκην δή καί αἰδῶ οὕτω θῶ ἐν τοῖς ἀνθρωποῖς, ἤ ἐπί πάντας νείμω;" "Ἐπί πάντας," ἔφη ὁ Ζεύς, "καί πάντες μετεχόντων· οὐ γάρ ἄν γένοιντο πόλεις, εἰ ὀλίγοι αὐτῶν μετέχοιεν ὥσπερ ἄλλων τεχνῶν· καί νόμον γε θές παρ’ ἐμοῦ τόν μή δυνάμενον αἰδοῦς καί δίκης μετέχειν κτείνειν ὡς νόσον πόλεως."

(Πρωταγόρας, ενότητα 4)

Β΄ Από μετάφραση

Η κοινωνική οντότητα που προήλθε από τη συνένωση περισσότερων χωριών είναι η πόλη, μια κοινωνική οντότητα τέλεια, που μπορούμε να πούμε ότι πέτυχε τελικά την ύψιστη αυτάρκεια· συγκροτήθηκε για να διασφαλίζει τη ζωή, στην πραγματικότητα όμως υπάρχει για να εξασφαλίζει την καλή ζωή. Η πόλη, επομένως, είναι κάτι που ήρθε στην ύπαρξη εκ φύσεως, όπως ακριβώς και οι πρώτες κοινωνικές οντότητες, αφού αυτή είναι το τέλος εκείνων και αφού αυτό που λέμε φύση ενός πράγματος δεν είναι παρά η μορφή που αυτό έχει κατά τη στιγμή της τελείωσης, της ολοκλήρωσής του: αυτό δεν λέμε, πράγματι, πως είναι τελικά η φύση κάθε πράγματος, π.χ. του ανθρώπου, του αλόγου ή του σπιτιού, η μορφή δηλαδή που το κάθε πράγμα έχει όταν ολοκληρωθεί η εξελικτική του πορεία; Επίσης: Ο τελικός λόγος για τον οποίο υπάρχει ένα πράγμα είναι κάτι το έξοχο, και η αυτάρκεια είναι τελικός στόχος και, άρα, κάτι το έξοχο. Όλα αυτά κάνουν φανερό ότι η πόλη ανήκει στην κατηγορία των πραγμάτων που υπάρχουν εκ φύσεως και ότι ο άνθρωπος είναι ένα ον προορισμένο από τη φύση να ζει σε πόλη (πολιτικόν ζῷον)·

(Πολιτικά Αριστοτέλους, ενότητα 12)

Μετάφραση

            1.  Να μεταφράσετε τα εξής αποσπάσματα:

α) "Οὕτω δή παρεσκευασμένοι ... κτίζοντες πόλεις· "

β) "καί δίκην δή καί αἰδῶ οὕτω ... ὡς νόσον πόλεως."

Διαγώνισμα Λατινικών Γ Λυκείου: μαθήματα 21 και 28 (θέματα και απαντήσεις)

ΜΑΘΗΜΑ: ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ

Α. Να μεταφράσετε στο τετράδιό σας τα παρακάτω αποσπάσματα:

Tum Camillus, qui diu apud Ardeam in exilio fuerat propter Veientanam praedam non aequo iure divisam, absens dictator est factus; is Gallos iam abeuntes secutus est: quibus interemptis aurum omne recepit. Quod illic appensum civitati nomen dedit: nam Pisaurum dicitur, quod illic aurum pensatum est. Post hoc factum rediit in exilium, unde tamen rogatus reversus est.

-   - - - - - - - - - - - - - - -

Tu hominem investiga, quaeso, summaque diligentia vel Romam mitte vel Epheso rediens tecum deduc. Nοli spectare quanti homo sit. Parvi enim preti est, qui tam nihili est. Sed, propter servi scelus et audaciam, tanto dolore Aesopus est adfectus, ut nihil ei gratius possit esse quam recuperatio fugitivi.

Μονάδες 40

Έκθεση Γ Λυκείου: Προβλήματα βιοηθικής (θέματα και απαντήσεις)

εκφραση – εκθεση γ΄ ενιαιου  λυκειου γενικησ παιδειασ

ΚΕΙΜΕΝΟ:

«Προβλήματα βιοηθικής»

1. Δεν είναι εύκολο να υποθέσει κανείς ποια πρέπει να εί­ναι η αποστολή της βιοηθικής. Οι νεότερες εξελίξεις της βιολογίας και του εφαρμοσμένου κλάδου της, της βιοτε­χνολογίας, γεννούν ένα πλήθος προβλημάτων, ιατρικών, κοινωνικών, νομικών. Κάποια από τα προβλήματα αυτά α­ναζητούν λύσεις και ρυθμίσεις όχι στο χώρο των υποχρεω­τικών κανόνων, που είναι ο χώρος του εξαναγκασμού, δηλαδή του Δικαίου αλλά στο χώρο κανόνων συμπεριφοράς που δημιουργούνται αυθόρμητα από τις κοινωνικές αντιλήψεις και από τις ευαισθησίες του καθενός, δηλαδή στο χώ­ρο της Ηθικής.

2. Λιγότερο εύκολος είναι ο καθορισμός της αποστολής μιας Επιτροπής Βιοηθικής και μάλιστα με κρατική προέλευση. Το κράτος εκφράζει τη βούλησή του με κανόνες δικαίου ενώ οι κανόνες της Ηθικής προέρχονται από την κοινω­νία και η τήρησή τους είναι έργο της ατομικής συνείδησης. Οι κανόνες της Ηθικής μόνο πέρα από ένα βαθμό αποκρυστάλλωσης μπορούν να μετατραπούν σε κανόνες Δικαίου.

3. Στην Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής, που έχει ιδρυθεί και λειτουργεί από τρία περίπου χρόνια, κρίναμε ότι δύο είναι τα έργα που μπορούμε να επιτελέσουμε:

α) να βοηθήσουμε στη συνειδητοποίηση, από το ευρύτερο δυνατόν κοινό, των προβλημάτων που γεννώνται από τις σύγχρονες εξελίξεις της βιολογίας, των επιλογών που προσφέρονται στον άνθρωπο και στην κοινωνία, των επι­πτώσεων που μπορεί να έχει η κάθε επιλογή.

β) να επισημάνουμε στα αρμόδια κρατικά όργανα την αποκρυστάλλωση κάποιων κοινωνικών αντιλήψεων σε ορι­σμένα θέματα, τα οποία έτσι θα προσφέρονταν για νομο­θετικές ρυθμίσεις ή, ακόμα, και θα τις έκανα αναγκαίες.

4. Με αυτή την αποστολή και με πρόδηλο τον συμβουλευτικό χαρακτήρα, και προς την κοινωνία και προς το κρά­τος, φανερό είναι ότι κύριος στόχος της δουλειάς μας είναι η επισήμανση προβλημάτων και λύσεων - όχι ο σχηματι­σμός δεσμευτικών πλειοψηφιών και μειοψηφιών για την κά­θε λύση. Στο κάτω-κάτω της γραφής τα ηθικά προβλήματα δεν λύνονται με ψηφοφορίες.

5. Τα προβλήματα της Ηθικής είναι από τη φύση τους γλι­στερά και, κατά τούτο, επικίνδυνα. Στην περίπτωση της σύγχρονης βιολογίας οι κίνδυνοι επιτείνονται από τρεις πα­ράγοντες:

6. Ο πρώτος είναι η απίστευτα ταχύρυθμη εξέλιξη της ε­πιστημονικής έρευνας ειδικά στον τομέα αυτόν. Ώσπου να γίνουν κατανοητές στο κοινό αλλά και στην ίδια την Επιτροπή (με σύνθεση πολυεπιστημονική οι καινούριες, κάθε φο­ρά, δυνατότητες της βιοτεχνολογίας, ώσπου να συνειδητο­ποιηθούν τα προβλήματα, ώσπου να αποτιμηθούν οι επιλο­γές, ώσπου να αποκρυσταλλωθούν οι αντιλήψεις, τα δεδο­μένα έχουν αλλάξει, τα προβλήματα έχουν πάρει νέα μορφή νέες δυνατότητες προσφέρονται και νέα διλήμματα κα­θηλώνουν τη σκέψη.

7. Ο δεύτερος παράγοντας επίτασης των κινδύνων είναι τα πολλά και μεγάλα συμφέροντα που εκτρέφονται από τις προοπτικές της σύγχρονης βιολογίας, με αποτέλεσμα τη θελημένη συσκότιση του τοπίου όπου θα έπρεπε να ανα­πτυχθεί ο ηθικός προβληματισμός. Φτάνει να αναφερθούν το ύψος των πιστώσεων (δημοσίων και ιδιωτικών) που προορίζονται για την επιστημονική έρευνα σε θέματα βιολογίας και το ύψος των κερδών που θα μπορούσαν να αναμένονται από τη κατοχύρωση, με διπλώματα ευρεσιτεχνίας, εφευρέ­σεων που αξιοποιούν βιολογικές ανακαλύψεις.

8. Και ο τρίτος συντελεστής κινδύνου είναι η συνάρτηση των λύσεων που προσφέρονται με τις μεταφυσικές πεποι­θήσεις του καθενός. Τι είναι η ζωή ποια είναι η πηγή της και ποια η αρχή της, ποιος είναι ο σκοπός της και ποιο το τέλος της, τι είναι η φύση και ποιος ο νομοθέτης αυτών των κανό­νων -αυτά είναι ερωτήματα που αποτελούν παραμέτρους των προβλημάτων της βιολογία και της βιοτεχνολογίας.

Γ. Κουμάντος,  Προβλήματα Βιοηθικής

π α ρ α τ η ρ η σ ε ι ς

1.  Να γραφεί η περίληψη του κειμένου (100 περίπου λέξεις).

2.  Να βρεθεί η δομή και ο τρόπος ανάπτυξης της πρώτης παραγράφου

3.  Στον παρακάτω κατασκευασμένο συλλογισμό από την 6^η παράγραφο να γράψετε το συναγόμενο συμπέρασμα και να βρείτε: α. το είδος του συλλογισμού ανάλογα με την πο­ρεία του νου και ανάλογα με το είδος των προκείμενων και β. να τον αξιολογήσετε.

1^η προκείμενη: Η ταχύρυθμη εξέλιξη σε κάθε τομέα δυσχεραίνει την αποτίμηση των επιλογών και τη συνειδητο­ποίηση των προβλημάτων

2^η προκείμενη: Η επιστημονική έρευνα στον τομέα της Βιο­λογίας και της Βιοτεχνολογίας έχει απίστευτα ταχύρυθμη εξέλιξη.

4.  Να προσδιορίσετε το περιεχόμενο της βιοηθικής και να εξηγήσετε την αναγκαιότητα της. Η ύπαρξή της ταυτίζεται με την αναστολή της επιστημονικής δράσης;

Έκθεση Γ Λυκείου: Ανοιχτές και κλειστές κοινωνίες -παγκοσμιοποίηση της οικονομίας (θέματα και απαντήσεις)

Ανοιχτές και κλειστές κοινωνίες

Το ζήτημα της παραγωγικής συμμετοχής, άρα και της κίνησης των πληθυσμών ξαναμπαίνει με νέους όρους. Από τη στιγμή που τα νέα εθνικά κράτη «οριοθέτησαν» με αυστηρότητα την επικράτειά τους, όλες οι κυρίαρχες Πολιτείες μπορούσαν να ορίζουν ελεύθερα τους όρους υπό τους οποίους θα άνοιγαν επιλεκτικά τα σύνορά τους σε ό,τι προερχόταν από άλλους κοινωνικούς χώρους. Η Πολιτεία διατηρούσε την πλήρη και αναφαίρετη αρμοδιότητα του προσδιορισμού των σχέ­σεων με τους «αλλοδαπούς» ανθρώπους και τα «αλλότρια» προϊόντα, εμπορεύματα και κεφάλαια. Το «άνοιγμα» και το «κλείσιμο» των συ­νόρων ήταν μια από τις κυριότερες προνομίες των ανεξάρτητων κοι­νωνικών οντοτήτων και επικρατειών που αντιμετωπίζονταν ως «πολι­τικά φρούρια». Ο κάθε κυρίαρχος λαός γεννούσε έτσι μιαν εξουσία που αποφάσιζε ακώλυτα για τους όρους αποδοχής και υποδοχής ξέ­νων «μεταναστών» και για τους όρους υπό τους οποίους Θα τους α­ναγνωρίζονταν ίσα ή άνισα δικαιώματα με τους ιθαγενείς.

Ο νέος παγκοσμιοποιημένος κόσμος μετέβαλε όμως άρδην τους όρους προσδιορισμού της κυρίαρχης εθνικής αυτάρκειας. Η οικουμε­νική ελευθερία των συναλλαγών κατοχυρώνεται πλέον με διεθνείς συμφωνίες. Ακόμα κι αν το επιθυμούσαν οι Πολιτείες δε δικαιούνται πια να κλείσουν τα σύνορά τους. Και από τη στιγμή που το δικαίωμα της υπερεθνικής συναλλαγής, εμπορίας και επένδυσης του ατομικού πλούτου εμφανίζεται πλέον ως παγκοσμίως κεκτημένο, οι ιδιόκτήτες «οικονομικοί άνθρωποι» δρουν ως ελεύθερα δικαιωματούχα μέλη ε­νός πλανητικού κόσμου. Εδώ ακριβώς λοιπόν ενσκήπτει μια νέα και πρωτόγνωρη κανονιστική και θεσμική αντίφαση. Αντίθετα με τον ελεύ­θερο - κοινωνούντα ιδιοκτήτη «οικονομικό άνθρωπο», ο μη ιδιοκτήτης άνθρωπος εξακολουθεί να υπάγεται στην εσωτερική έννομη τάξη. Στον αιώνα των δικαιωμάτων, δεν δικαιούται να κινηθεί, να ταξιδέψει, να εργασθεί, να λειτουργήσει ως πολίτης, να διεκδικήσει τα εργασιακά, κοινωνικά ή εκπαιδευτικά του δικαιώματα παρά μόνο στη χώρα όπου «ανήκει». Τα τείχη που κατέρρευσαν σε ό,τι αφορά τη ροή των άυλων συντελεστών παραγωγής αντικαταστάθηκαν με άλλα ακόμα πιο α­πόρθητα σε ό,τι αφορά τη ροή των ανθρωπίνων όντων. Αν λοιπόν το κεφάλαιο είναι ελεύθερο να κινείται και να ταξιδεύει ανάλογα με την εργασιακή δύναμη που στοχεύει να αξιοποιήσει, η εργασία δεν επι­τρέπεται πια να αντιδρά προσαρμοζόμένη στις κινήσεις του κεφαλαί­ου. Είναι σαφές ότι η παγκόσμια ελεύθερη αγορά είναι πραγματικά ελεύθερη μόνον για την ιδιοκτησία και την επιχείρηση. Και έτσι, η πο­λιτική ρύθμιση - και απορρύθμιση - της κίνησης του κεφαλαίου αποδε­σμεύθηκε πλήρως από την πολιτική ρύθμιση - και απορρύθμιση - της κίνησης της εργασίας. Ενώ η πρώτη διακινείται ακώλυτα σε ένα άναρ­χο οικουμενικό πλαίσίο, δεύτερη οργανώνεται αυστηρότατα στους στενούς κόλπους των εθνικών επικρατειών. Τα κεφάλαια, η γνώση, η πληροφορία και τα «δίκτυα» κυκλοφορούν ελευθέρως και προστατεύ­ονται λυσιτελώς όπου γης, ενώ οι άνθρωποι και η εργασία τους όχι μόνον χάνουν την όποια προστασία τους αλλά και καθηλώνονται δια της βίας στον γενέθλιο χώρο τους.

Αν λοιπόν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει την εποχή μας, αυτό είναι η επιλεκτικότητα της προστασίας των παραδοσιακά ονοματισμέ­νων ανθρωπίνων δικαιωμάτων: η νέα διεθνής έννομη τάξη που ανοίγεται μπροστά μας είναι μια τάξη που προστατεύει και κατοχυρώνει ορισμένα δικαιώματα εις βάρος άλλων. Η νέα θεμελιώδους σημασίας (ταξική) διάκριση που φαίνεται να εμπεδώνεται δεν αναφέρεται πια μόνο στους ίδιους τους όρους των παραγωγικών σχέσεων αλλά επε­κτείνεται στη διαφοροποιημένη κλίμακα οργάνωσης και κανονιστικής ρύθμισης των αρχών που τις διέπουν. Ακριβώς στο σημείο αυτό λοιπόν επικεντρώνεται η βαθμιαία αποδυνάμωση και απίσχνανση του πολιτικού λόγου.

Από τον τύπο

ΘΕΜΑΤΑ

1. Να γίνει σε 100 - 120 λέξεις περίληψη του κειμένου.

2. Σε ποιο κειμενικό είδος ανήκει το κείμενο που σας δόθηκε λαμβανομένης υπόψη της επικαιρότητας και της διαχρονικότητας του; Με ποιους τρόπους επιτυγχάνεται η συνοχή του κειμένου αυτού;

3. Να αναπτυχθεί σε παράγραφο 80 - 100 λέξεων η φράση: «Η νέα διεθνής έννομη τάξη που ανοίγεται μπροστά μας είναι μια τάξη που προστατεύει και κατοχυρώνει δικαιώματα εις βάρος των άλλων».

4.  Με ποιο είδος συλλογιστικής πορείας αναπτύσσεται η τελευταία παράγραφος του κειμένου (επαγωγικό ή παραγωγικό); Στην πρώτη παράγραφο του κειμένου αναφέρεται: Οι κυρίαρχες Πολιτείες θα μπορούσαν ελεύθερα να ορίσουν τους όρους υπό τους οποίους θα άνοιγαν επιλεκτικά τα σύνορά τους. Η Πολιτεία διατηρούσε την πλήρη αρμοδιότητα του προσδιορισμού των σχέσεων με τους αλλοδαπούς. Το άνοιγμα και το κλείσιμο των συνόρων ήταν μια από τις προνομίες των ανεξάρτητων κοινωνικών οντοτήτων. Έτσι, ο κυρίαρχος λαός αποφάσιζε για τους όρους υποδοχής των ξένων μεταναστών. Να αξιολογήσετε το επιχείρημα ως προς την εγκυρότητα, την αλήθεια και τη λογική ορθότητά του.

5. Να δοθούν συνώνυμα στις λέξεις: υπερεθνικής, απορρύθμιση ακώλυτα, καθηλώνονται, διέπουν.

6. Όπως φαίνεται κι από το κείμενο η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, ως φαινόμενο χαρακτηριστικό της εποχής μας, διακρίνεται από συγκεκριμένα μειονεκτήματα. Απαντήστε στο κείμενο αυτό ένα άρθρο όπου Θα αναλύετε σε 500 - 600 λέξεις τα πλεονεκτήματα της παγκοσμιοποίησης.

Λογοτεχνία Γ Θεωρητικής: Γ. Παυλόπουλος, Τα αντικλείδια (σχόλια)

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ   ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ – Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

– ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ  ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ –

Γ. Παυλόπουλος: Τα  Αντικλείδια

1.Προκαταρκτικές επισημάνσεις

·         Το  ποίημα ανήκει στην ομώνυμη ποιητική συλλογή.

·         Η συλλογή αυτή δημοσιεύτηκε το 1988 και έχει ως θέμα τον ονειρικό αγώνα του ποιητή με το ποίημα.

·         Κινητήρια δύναμη του ποιήματος είναι η ουσία της ποίησης  και όσοι προσβλέπουν σ’ αυτή.

·         Ο τόνος είναι αφηγηματικός, το δε ύφος κοφτό και κουβεντιαστό.

·         Ο αφηγητής αναφέρεται στους πολλούς που δεν σχετίζονται με την ποίηση και σε εκείνους τους λίγους που προσπαθούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτή, χωρίς ίσως το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

·         Η εισχώρηση στα ενδότερα της ποίησης δεν είναι εύκολη. Τούτο μαρτυρεί ο τίτλος και η όλη εξέλιξη της αφήγησης.

·         Ο τίτλος, πιο ειδικά, υποδηλώνει την αξιοποίηση ποιητικών συνθέσεων που πιθανώς να επέτρεπαν στον ποιητή να περάσει την πόρτα της ποίησης, να προσεγγίσει δηλαδή την ποιητική τέχνη.

·         Ο ποιητής εκφράζει βαθιά νοήματα με απλό, καθημερινό λεξιλόγιο, αλλά και με συμβολισμούς ή μεταφορικές προεκτάσεις.

·         Ο ποιητής επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα «τι είναι ποίηση;».