Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Διαγωνίσματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Διαγωνίσματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Διαγώνισμα: Ιστορία Κατεύθυνσης κεφ. 4 Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα


Στηριζόμενοι στις ιστορικές σας γνώσεις και στα στοιχεία του παραθέματος να απαριθμίσετε:
Α) Τα στοιχεία που προοιωνίζονταν θετικές εξελίξεις στο στόχο των Κρητικών για ένωση με την Ελλάδα
Β) Τα στοιχεία που έδειχναν τη δυσκολία για την επίτευξη του παραπάνω στόχου
 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ο πρίγκιπας ορίστηκε Ύπατος Αρμοστής Κρήτης με τριετή θητεία. Στις 9 Δεκεμβρίου 1898 έφθασε στη Σούδα με τη ρωσική ναυαρχίδα “Νικόλαος Α΄”, συνοδευόμενη και από πλοία των άλλων Δυνάμεων, όπου του επιφυλάχθηκε αποθεωτική υποδοχή. Τον υποδέχονταν στη Σούδα οι ναύαρχοι Ποττιέ, Νόελ, Σκρύδλωφ και Μπέτολλο κι ο ενθουσιώδης Κρητικός λαός. Ο πρόεδρος του συμβουλίου των ναυάρχων Γάλλος Ποττιέ του παρέδωσε επίσημα στο Διοικητήριο Χανίων τη διοίκηση της Κρήτης, ενώ τα ευρωπαϊκά πολεμικά, έξω από το λιμάνι, χαιρέτιζαν με κανονιοβολισμούς την ύψωση της κρητικής σημαίας. Σε σύντομο διάστημα ο Γεώργιος ανέθεσε σε επιτροπή από 16 μέλη (12 χριστιανούς και 4 μουσουλμάνους), με πρόεδρο τον Ιωάννη Σφακιανάκη, τη σύνταξη σχεδίου Συντάγματος που θα ενέκρινε η Κρητική Συνέλευση, η οποία συγκροτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1899, ενώ ταυτόχρονα προκηρύχτηκαν για τις 24 του ίδιου μήνα εκλογές των πληρεξουσίων. Στις 8 Φεβρουαρίου έγινε η πρώτη συνεδρίαση της Κρητικής Συνελεύσεως που αποτελέστηκε από 138 χριστιανούς και 50 μουσουλμάνους. Η Συνέλευση, με πρόεδρο τον Σφακιανάκη, ψήφισε το Σύνταγμα της Κρητικής Πολιτείας. Μετά την επικύρωσή του από τον Ύπατο Αρμοστή και την έγκρισή του, με ελάχιστες μεταβολές, από τις Μεγάλες Δυνάμεις, το Σύνταγμα δημοσιεύτηκε στις 16 Απριλίου 1899 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Στις 27 Απριλίου 1899, ο Ύπατος Αρμοστής όρισε Συμβούλιο του Ηγεμόνα (δηλαδή κυβέρνηση) από τους Κρητικούς αρχηγούς συνιστώμενη από πέντε Ανώτερες Διευθύνσεις, αντίστοιχες με τα σημερινά Υπουργεία. Οι σύμβουλοι με τις διευθύνσεις τους ήταν: Ελευθέριος Βενιζέλος της Δικαιοσύνης, Μανούσος Κούνδουρος των Εσωτερικών, Νικόλαος Γιαμαλάκης της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και των Θρησκευμάτων, Κωνσταντίνος Φούμης των Οικονομικών και Χασάν Σκυλιανάκης της Δημοσίας Ασφαλείας. Από τους αρχηγούς δεν συμμετείχε στο συμβούλιο μόνο ο Ιωάννης Σφακιανάκης, επειδή υπέβαλε στον Αρμοστή ένα σχέδιο για το οριστικό πολίτευμα του νησιού, αλλά ο Γεώργιος δεν το ενέκρινε.

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Πλάτωνα Πρωταγόρας: Διαγώνισμα (γνωστό - άγνωστο - απαντήσεις)

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΔΙΔΑΓΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Ἔνθα δὴ πᾶς παντὶ θυμοῦται καὶ νουθετεῖ, δῆλον ὅτι ὡς ἐξ ἐπιμελείας καὶ μαθήσεως κτητῆς οὔσης. Εἰ γὰρ ἐθέλεις ἐννοῆσαι τὸ κολάζειν, ὦ Σώκρατες, τοὺς ἀδικοῦντας τί ποτε δύναται, αὐτό σε διδάξει ὅτι οἵ γε ἄνθρωποι ἡγοῦνται παρασκευαστὸν εἶναι ἀρετήν. Οὐδεὶς γὰρ κολάζει τοὺς ἀδικοῦντας πρὸς τούτῳ τὸν νοῦν ἔχων καὶ τούτου ἕνεκα, ὅτι ἠδίκησεν, ὅστις μὴ ὥσπερ θηρίον ἀλογίστως τιμωρεῖται. ὁ δὲ μετὰ λόγου ἐπιχειρῶν κολάζειν οὐ τοῦ παρεληλυθότος ἕνεκα ἀδικήματος τιμωρεῖται – οὐ γὰρ ἂν τό γε πραχθὲν ἀγένητον θείη -  ἀλλὰ τοῦ μέλλοντος χάριν, ἵνα μὴ αὖθις ἀδικήσῃ μήτε ἄλλος ὁ τοῦτον ἰδὼν κολασθέντα. Καὶ τοιαύτην διάνοιαν ἔχων διανοεῖται παιδευτὴν εἶναι ἀρετήν. ἀποτροπῆς γοῦν ἕνεκα κολάζει. Ταύτην οὖν τὴν δόξαν πάντες ἔχουσιν ὅσοιπερ τιμωροῦνται καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ. Τιμωροῦνται δὲ καὶ κολάζονται οἵ τε ἄλλοι ἄνθρωποι οὓς ἂν οἴωνται ἀδικεῖν, καὶ οὐχ ἥκιστα Ἀθηναῖοι οἱ σοὶ πολῖται. ὥστε κατὰ τοῦτον τὸν λόγον καὶ Ἀθηναῖοί εἰσι τῶν ἡγουμένων παρασκευαστὸν εἶναι καὶ διδακτὸν ἀρετήν. Ὡς μὲν οὖν εἰκότως ἀποδέχονται οἱ σοὶ πολῖται καὶ χαλκέως καὶ σκυτοτόμου συμβουλεύοντος τὰ πολιτικά, καὶ ὅτι διδακτὸν καὶ παρασκευαστὸν ἡγοῦνται ἀρετήν, ἀποδέδεικταί σοι, ὦ Σώκρατες, ἱκανῶς, ὥς γέ μοι φαίνεται.

Α. Από το κείμενο που σας δίνεται να μεταφράσετε το απόσπασμα ¨Οὐδείς γάρ κολάζει … διδακτόν ἀρετήν¨.
                                                                                      Μονάδες 10
Β.1) ἀποδέδεικταί σοι ὦ Σώκρατες, ἱκανῶς ὡς γ’ ἐμοί φαίνεται : Να σχολιαστεί η φράση με την οποία ο σοφιστής ολοκληρώνει την αποδεικτική του προσπάθεια. Για ποιους λόγους θα μπορούσε να θεωρηθεί αυθαίρετο αυτό το συμπέρασμα, ως προς το επιχείρημα με την τιμωρία;  
                                                                                                                Μονάδες 10
 2) Ποιος είναι ο σκοπός και ποιο το παιδευτικό νόημα της έλλογης τιμωρίας κατά τον Πρωταγόρα. Να αξιολογήσετε τη θέση αυτή του μεγάλου σοφιστή συσχετίζοντάς την με την κοινή αντίληψη της εποχής του και την άποψη του Πλάτωνα για την τιμωρία των τυράννων και του Αρδιαίου.    
                                                                                                            Μονάδες 10

3) Ποια είναι η θέση του Σωκράτη για το μη διδακτό της αρετής σύμφωνα με το μεταφρασμένο κείμενο που ακολουθεί;
 «Όταν όμως πρέπει να αποφασιστεί κάποιο ζήτημα που αφορά τη διοίκηση της πόλεως, σηκώνεται και δίνει τις συμβουλές του γι’ αυτό εξίσου και ο οικοδόμος, και ο σιδεράς, και ο έμπορος ή ο ναυτικός, και ο πλούσιος, και ο φτωχός, και αυτός που είναι από μεγάλο γένος, και αυτός που δεν είναι από κάποια γενιά σπουδαία. Και κανένας δεν τους ψέγει γι’ αυτό, όπως τους προηγούμενους : γιατί εσύ, χωρίς να έχεις διδαχτεί από πουθενά αυτό το πράγμα και χωρίς να έχεις δάσκαλο σ’ αυτό το θέμα, θέλεις τώρα να δώσεις και συμβουλές. Άρα, είναι προφανές πως δεν θεωρούν ότι το πράγμα αυτό είναι κάτι που διδάσκεται».
Πως ανασκευάζει αυτή τη θέση ο Πρωταγόρας στο απόσπασμα του πρωτότυπου κειμένου; 
                                                                        Μονάδες 10

4)Τι γνωρίζετε για τη μέθοδο του σχολιασμού ποιητικών κειμένων ως μεθόδου ανάπτυξης απόψεων των Σοφιστών και πως την αντιμετωπίζει ο Σωκράτης;
Μονάδες 10

5) Να γράψετε δυο ομόρριζες λέξεις της νέας ελληνικής γλώσσας απλές ή σύνθετες για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου: κτητῆς, παρεληλυθότος, πραχθέν, ἀποδέδεικται, διάνοιαν.
                                                                                        Μονάδες 10

ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Εὑρίσκω ταύτην μόνην ἂν γενομένην καὶ τῶν μελλόντων κινδύνων ἀποτροπὴν καὶ τῶν παρόντων κακῶν ἀπαλλαγήν, ἢν ἐθελήσωμεν ἐκείνην τὴν δημοκρατίαν ἀναλαβεῖν, ἣν Σόλων μὲν ὁ δημοτικώτατος γενόμενος ἐνομοθέτησε, Κλεισθένης δ’ ὁ τοὺς τυράννους ἐκβαλὼν καὶ τὸν δῆμον καταγαγὼν πάλιν ἐξ ἀρχῆς κατέστησεν. Ἧς οὐκ ἂν εὕροιμεν οὔτε δημοτικωτέραν οὔτε τῆ πόλει μᾶλλον συμφέρουσαν. Τεκμήριον δὲ μέγιστον. οἱ μέν γὰρ ἐκείνῃ χρώμενοι, πολλὰ καὶ καλὰ διαπραξάμενοι καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις εὐδοκιμήσαντες, παρ’ ἑκόντων τῶν Ἑλλήνων τὴν ἡγεμονίαν ἔλαβον, οἱ δὲ τῆς νῦν παρούσης ἐπιθυμήσαντες, ὑπὸ πάντων μισηθέντες καὶ πολλὰ καὶ δεινὰ παθόντες, μικρὸν ἀπέλιπον τοῦ μὴ ταῖς ἐσχάταις συμφοραῖς περιπεσεῖν. Καίτοι πῶς χρὴ ταύτην τὴν πολιτείαν ἐπαινεῖν ἢ στέργειν τὴν τοσούτων μὲν κακῶν αἰτίαν πρότερον γενομένην, νῦν δὲ καθ’ ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν ἐπὶ τὸ χεῖρον φερομένην;  
                                                          (Ἰσοκράτους Ἀρεοπαγιτικός  16-18)

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
δημοτικός : ο δημοκρατικός
κατάγω τινα : τον επαναφέρω από την εξορία
μικρόν ἀπέλιπον τοῦ μή περιπεσεῖν : λίγο έλειψε να περιπέσουν
χεῖρον φέρομαι : πηγαίνω προς το χειρότερο
στέργω : αγαπώ

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1)Να μεταφραστεί το κείμενο  
                                                           Μονάδες 20 
2α) ἀπαλλαγήν, τῃ πόλει, ἑκόντων, δεινά, τοῦ μή περιπεσεῖν: Να χαρακτηριστούν συντακτικά οι όροι                    
          Μονάδες 5
β) Να βρεθεί και να χαρακτηριστεί ο υποθετικός λόγος του κειμένου                          
Μονάδες 3
γ) εὐδοκιμήσαντες: Να αναγνωριστεί συντακτικά η μετοχή και να αναλυθεί στην αντίστοιχη πρόταση 
                                                        Μονάδες 2
3) Να γράψετε τους ζητούμενους τύπους για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου:
  • ἀναλαβεῖν: το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής αορίστου β΄  στην ίδια φωνή
  • κατέστησεν: το α΄ πληθυντικό πρόσωπο της οριστικής του ενεστώτα στην ίδια φωνή
  • εὕροιμεν: το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής του αορίστου β΄ στην ίδια φωνή, σύνθετο με την πρόθεση «ἐπί».
  • διαπραξάμενοι: το β΄ ενικό πρόσωπο της προστακτικής του ίδιου χρόνου, στην ίδια φωνή
  • περιπεσεῖν: το β΄ πληθυντικό πρόσωπο της οριστικής του μέλλοντα στην ίδια φωνή
  • ἐκβαλών: τη δοτική του πληθυντικού αριθμού στο ουδέτερο γένος
  • ἧς: την αιτιατική του πληθυντικού αριθμού
  • πολλά: την ίδια πτώση, στο ίδιο γένος και στον ίδιο αριθμό στον συγκριτικό βαθμό
  • τεκμήριον: τη δοτική του ίδιου αριθμού
  • ἕκαστον: την αιτιατική του πληθυντικού αριθμού στο θηλυκό γένος
                                                                                      Μονάδες 10


Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Διαγώνισμα Λατινικών Γ΄ Λυκείου (μαθήματα 34 - 42)

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ (με απαντήσεις)

Α. ΚΕΙΜΕΝΑ
34. Tum Scipio, cum se ipsum captum venisse eos existimasset, praesidium domesticorum in tecto conlocavit. Quod ut praedones animadverterunt, abiectis armis ianuae appropinquaverunt et clara voce Scipioni nuntiaverunt (incredibile auditu!) virtutem eius admiratum se venisse. Haec postquam domestici Scipioni rettulerunt, is fores reserari eosque intromitti iussit.
42.  Quorum auctoritatem secuti multi, non solum improbi verum etiam imperiti, si in hunc animadvertissem, crudeliter et regie id factum esse dicerent. Nunc intellego, si iste in Manliana castra pervenerit, quo intendit, neminem tam stultum fore, qui non videat coniurationem esse factam, neminem tam improbum, qui non fateatur.

Β. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1.Να μεταφράσετε τα παραπάνω αποσπάσματα.
                                                                                      Μονάδες 40
2.α)Να γράψετε τους τύπους που ζητούνται για καθεμία από τις παρακάτω λέξεις :
       abiectis armis : την αιτιατική πληθυντικού αριθμού
       clara voce :  την ίδια πτώση στον πληθυντικό αριθμό
       incredibile : την ονομαστική πληθυντικού αριθμού στο ίδιο γένος
       iste : τη γενική ενικού αριθμού στο θηλυκό γένος
       neminem : τη δοτική ενικού αριθμού στο ίδιο γένος
       improbum : την κλητική ενικού αριθμού στο ίδιο γένος
       hunc : την ονομαστική πληθυντικού αριθμού στο θηλυκό γένος
       virtutem : την ονομαστική ενικού αριθμού        
                                                                                      Μονάδες 10
    β)clara, multi, stultum : Να γράψετε τους αντίστοιχους τύπους των άλλων βαθμών.
                                                                                      Μονάδες 3
3.α) fore: Να γράψετε έναν ισοδύναμο γραμματικά τύπο (να ληφθεί υπόψη το υποκ.)                                                                            
Μονάδες 2
   β)fateatur : Να γράψετε τα απαρέμφατα όλων των χρόνων (για τους περιφραστικούς 
                     τύπους να ληφθεί υπόψη το υποκείμενο).      
                                                                                                Μονάδες 4
   γ) Να γράψετε τους ζητούμενους τύπους :
       captum: την ίδια πτώση του γερουνδίου
       venisse: το γ΄ πληθυντικό προστακτικής μέλλοντα στην ίδια φωνή
       existimasset: το β΄ ενικό οριστικής μέλλοντα στην άλλη φωνή
       abiectis: το β΄ ενικό προστακτικής ενεστώτα στην ίδια φωνή
       nuntiaverunt: την ονομαστ. πληθυντ. αριθμ. της μετοχής ενεστώτα στο θηλυκό γένος
       rettulerunt: το α΄ πληθυντικό υποτακτικής παρατατικού στην ίδια φωνή
       factum esse : τον ίδιο τύπο στην άλλη φωνή
       intellego: το β΄ πληθυντικό υποτακτικής παρακειμένου στην ίδια φωνή
       videat: την αφαιρετική του σουπίνο
       reserari: το α΄ ενικό υποτακτικής ενεστώτα στην ίδια φωνή
       dicerent: το α΄ πληθυντικό υποτακτικής παρατατικού της παθητικής περιφραστικής 
                      συζυγίας (να ληφθεί υπόψη το υποκείμενο).
                                                                                      Μονάδες 11   
4.captum, Scipioni, se, crudeliter, auctoritatem, in tecto : Να αναγνωριστούν πλήρως συντακτικά οι παραπάνω τύποι.                                 
Μονάδες 6
5.cum se ipsum captum venisse eos existimasset : Να αναφέρετε το είδος της πρότασης, 
                       τη θέση της και να δικαιολογήσετε την έγκλιση και το χρόνο εκφοράς της.
                                                                                      Μονάδες 4
6.si in hunc animadvertissem, … dicerent: Να τραπεί ο υποθετικός λόγος στο είδος της 
                      “δυνατής – πιθανής υπόθεσης” και στο είδος της  “ανοιχτής υπόθεσης στο 
                                      παρελθόν”.                                                                       
Μονάδες 4
7…..et clara voce Scipioni nuntiaverunt virtutem eius admiratum se venisse : Να 
            αντικατασταθεί το σουπίνο α) με τελική πρόταση,       Μονάδες 2
                                                    β) με causa + γενική γερουνδιακού   Μονάδες 1,5
                                                    γ) με ad + αιτιατική γερουνδιακού   Μονάδες 1,5

8.Nunc intellego neminem tam stultum fore : Ο πλάγιος λόγος να γίνει ευθύς.
                                                                                      Μονάδες 4
9….abiectis armis ianuae appropinquaverunt …. :Να αντικατασταθεί η μετοχή από την 
                         αντίστοιχη δευτερεύουσα πρόταση που θα εισάγεται με τον “cum” 
                         τον ιστορικό – διηγηματικό.                                                                   
Μονάδες 3
10.Is fores reserari eosque intromitti (a domesticis) iussit : Να αντικατασταθούν τα παθητικά απαρέμφατα με ενεργητικά και να γίνουν οι αναγκαίες μεταβολές.
                                                                                      Μονάδες 4


Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Λογοτεχνία κατεύθυνσης: Το αμάρτημα της μητρός μου (Διαγώνισμα)

Νεοελληνική Λογοτεχνία Θεωρητικής Κατεύθυνσης της Γ΄ τάξης Ενιαίου Λυκείου
Α. Κείμενο: Γ. Βιζυηνός, «Το αμάρτημα της μητρός μου» (απόσπασμα)
Βιβλίο: Νεοελληνική Λογοτεχνία Γ' Ενιαίου Λυκείου, σελ. 125-153.
« … … ... Απ’ ναντίας ἡ ὑγρασία, τό ψύχος τό ἀσύνηθες, καί μά τό ... … Οἱ ὀφαλμοί της ἐπληρώθησαν δακρύων καί ἐγώ ἐσιώπησα.
Β. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
  1. Τι παρατηρείτε σχετικά με τη χρήση του χρόνου στο απόσπασμα και ποια είναι η λειτουργικότητά της;
  2. Η αφήγηση της ιστορίας στο διήγημα δίνεται από εσωτερική οπτική γωνία. Ωστόσο, παρατηρούνται σ΄ αυτήν μεταβολές. Να τις εντοπίσετε στο συγκεκριμένο απόσπασμα και να σχολιάσετε τη λειτουργία τους ως προς την πρόσληψη του έργου από τον αναγνώστη.
  3. Να σχολιάσετε το τέλος του διηγήματος. Πιστεύετε πως η λυτρωτική απόπειρα της εξομολόγησης στον Πατριάρχη οδηγεί σε πλήρη κάθαρση
  4. Αφού διαβάσετε το παρακάτω απόσπασμα από το διήγημα του Γ. Βιζυηνού «»Ποιος ήταν ο φονεύς του αδελφού μου να επισημάνετε τις ομοιότητες στις αντιδράσεις της μητέρας και του Κιαμήλη μετά τον ακούσιο φόνο.
Γ. Βιζυηνού: Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου
- Ω, ο αρίσκος ! ανέκραξεν η μήτηρ μου μετ’ απεριγράπτου πόνου. Τίνος το λέγεις, παιδί μου; Αμ’ ο φτωχός ούτε ακούει, ούτε μιλεί πλέον! Είναι τρελός ο καημένος! …
… … εκείνος δεν τρώγει παρά ξερό ψωμί, δεν φορεί παρά αυτά που βλέπεις, και κοιμάται κα-τά γης μεσ’ στην αχυρώνα. Και δεν θέλει να φύγη από κοντά μου ό,τι κι αν του κάμουν. Μόνο σαν τον στενοχωρήσουν πάρα πολύ, μόνο σαν ταραχθή, βγάζει μια παράξενη φωνή - Για τον Θεό, Σουλτάνε μου, να μην το μάθη η κοκκώνα! Άλλο απ’ αυτό δεν ηξεύρει τίποτε! Ο αρίσκος ο Κιαμήλης! ……
… … Κείνος, βλέπεις, άφησε την μητέρα του και ήλθεν εις εμένα. Κουβαλεί νερό, πάγει εις τον μύλον, πάγει τα ψωμιά στον φούρνο, σκάφτει τ’ αμπέλια, σκουπίζει την αυλή, καλλιεργεί τα λουλούδια πάνω στον τάφο του Χρηστάκη μας· ως και το κανδήλι θέλει να τ’ ανάφτη με το χέρι του!
(απόσπασμα)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ 1ο ΕΡΩΤΗΜΑ
Στο συγκεκριμένο απόσπασμα, όπως αναφέρει ο ίδιος ο αφηγητής, ο αφηγηματικός χρόνος μέσα στον οποίο εκτυλίσσονται τα γεγονότα που συνιστούν την ιστορία εκτείνεται σε εικοσιοχτώ χρόνια (επί εικοσιοκτώ έτη … … εν ταις ευτυχίαις της).»
Όμως, παρατηρούνται μεταβολές στο ρυθμό της αφήγησης. Η χρονική σειρά των γεγονότων διακόπτεται από τις εξής αναχρονίες με τη μορφή αναδρομικών αφηγήσεων:
* «Ανακάλεσα εις την μνήμην μου … … Προσεπάθησα να ενθυμηθώ … … ενθυμήθην» όπου ο μικρός Γιωργής προσπαθεί να αιτιολογήσει το περιεχόμενο της προσευχής της μητέρας του
* «Τώρα μου ηνοίγησαν οι οφθαλμοί … … ευτυχίαις της» όπου οι σκέψεις του ώριμου αφηγητή ανατρέπουν την παρελθοντική ερμηνεία της παιδικής συνείδησης σχετικά με τη συμπεριφορά της μητέρας.
Επιπλέον, στο απόσπασμα εντοπίζεται και μια προσήμανση «Ενθυμήθηκες την αμαρτίαν μου … …» με την οποία ο συγγραφέας συντηρεί την απορία του αναγνώστη, αφήνοντας να αιωρείται το αίνιγμα του τίτλου.
Με τη χρήση των αναδρομικών αφηγήσεων ο συγγραφέας πετυχαίνει την επιβράδυνση της αφήγησης, σπάει τη μονοτονία, δίνει πληροφορίες για το παρελθόν, οι οποίες βοηθούν στην ερμηνεία συμπεριφορών και πράξεων των ηρώων, και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ 2ο ΕΡΩΤΗΜΑ
Ο αφηγητής στο διήγημα «Το αμάρτημα της μητρός μου» δεν καταγράφει τα γεγονότα ως εξωτερικός παρατηρητής αλλά συμμετέχει στα δρώμενα άλλοτε ως δευτερεύον κι άλλοτε ως κύριο πρόσωπο. Η εσωτερική του εστίαση (εσωτερική οπτική γωνία) του επιτρέπει να μεταφέρει τα γεγονότα όπως ακριβώς τα βιώνει και τα αντιλαμβάνεται τη συγκεκριμένη στιγμή που γίνονται κι όχι απ' την προοπτική του αφηγητή ο οποίος εκ των υστέρων προσεγγίζει τα γεγονότα με τις γνώσεις και τις εμπειρίες που αποκόμισε με το πέρασμα του χρόνου.
Ωστόσο, είναι φανερό πως στην εξέλιξη της αφήγησης, η οποία καλύπτει γεγονότα εικοσιοκτώ ετών, η οπτική γωνία του αφηγητή διαφοροποιείται, καθώς ο αφηγητής - παιδί μεγαλώνει, μορφώνεται κι έτσι είναι φυσικό να προσεγγίζει και να ερμηνεύει γεγονότα και καταστάσεις ως ώριμος και πεπαιδευμένος ενήλικας.
Η διάσταση ανάμεσα στην παιδική συνείδηση και τον ώριμο αφηγητή ως προς την πρόσληψη και την ερμηνεία των γεγονότων εντοπίζεται και στο συγκεκριμένο απόσπασμα. Ο μικρός Γιωργής (αφηγητής) δέχεται φοβερό πλήγμα, όταν κατά τη διάρκεια της παραμονής στο ναό ακούει τη μητέρα του να προσεύχεται για τη σωτηρία της αδελφής του Αννιώς, θυσιάζοντας αυτόν και τον αδελφό του. Η ψυχή του τραυματίζεται και η επεξεργασία των δεδομένων από το παιδικό μυαλό οδηγεί το Γιωργή στη βίωση ενός προσωπικού δράματος, καθώς αισθάνεται την απόρριψη και τη στέρηση της μητρική; αγάπης, και στην απόφαση να μη συμπαρασταθεί πλέον στη μητέρα του. Η οπτική γωνία όμως του αφηγητή μεταβάλλεται προς το τέλος του διηγήματος. Ο Γιωργής, ώριμος άνδρας πια, μετά την εκμυστήρευση της μητέρας του ερμηνεύει διαφορετικά την ως τότε συμπεριφορά της. Προσπαθεί να προσδιορίσει τα βαθύτερα αίτια της στάσης της, συνειδητοποιεί την τραγικότητά της και προσπαθεί να τη βοηθήσει, ώστε να αποκατασταθεί η ψυχική της γαλήνη.
Ως προς τη λειτουργία της η μεταβαλλόμενη οπτική γωνία του αφηγητή επιτρέπει στον αναγνώστη να συμμετέχει με αμείωτο ενδιαφέρον και αγωνία στην εξέλιξη της υπόθεσης φτάνοντας στη λύση του μυστηρίου που σηματοδοτεί ο τίτλος, μαζί με τον αναγνώστη και βιώνοντας τα ίδια με αυτόν συναισθήματα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ 3ο ΕΡΩΤΗΜΑ
Ο αφηγητής αφότου μαθαίνει "το φοβερόν δυστύχημα" που βασάνιζε για χρόνια την τραγική μητέρα επιχειρεί να την απαλλάξει από τις τύψεις της οδηγώντας την να εξομολογηθεί στον Πατριάρχη. Τα λόγια του φαίνονται πως την ευχαρίστησαν ελαφρά και την απάλλαξαν τουλάχιστον από το φόβο της τιμωρίας του Θεού. Η συγχώρεση του Πατριάρχη όμως, δε στάθηκε ικανή να εξαλείψει τις ενοχές της, όπως δε στάθηκαν ικανές να τη λυτρώσουν απ’ αυτές όλες οι προσπάθειες που έκανε η ίδια κατά τη διάρκεια της ζωής της.
Τα λόγια της στο τέλος του διηγήματος ("Δεν έκαμε παιδιά για να μπορεί να γνωρίσει τι πράγμα είναι το να σκοτώσει κανείς το ίδιο το παιδί του!») αποκαλύπτουν πως η ίδια δε δικαιολογεί ούτε συγχωρεί τον εαυτό της και συνειδητοποιεί ότι θα συνεχίσει να ζει με τις ενοχές της. Οι τύψεις και τα συναισθήματα της ενοχής δεν υποχωρούν παρά μόνο αν το επιτρέψει η ανθρώπινη συνείδηση. Και η συνείδηση της μάνας, η οποία θανάτωσε ακούσια το ίδιο της το παιδί, δεν την απενοχοποιεί ούτε της επιτρέπει να λυτρωθεί από τον ψυχικό πόνο. Έτσι, τα δάκρυά της και η σιωπή του αφηγητή κλείνουν το διήγημα με τρόπο λιτό υποδηλώνοντας ότι το ψυχικό δράμια της μάνας θα τη βασανίζει σε όλη της τη ζωή, όπως επίσης οι ενοχές του αφηγητή για σκέψεις και συναισθήματα που είχε για την αδελφή και τη μητέρα του θα βαραίνουν για πάντα τη συνείδησή του.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ 4ο ΕΡΩΤΗΜΑ
Στο διήγημα "Ποιος ήταν ο φονεύς του αδελφού μου» η συμπεριφορά του Κιαμήλη παρουσιάζει ομοιότητες με τη συμπεριφορά της μητέρας στο διήγημα "Το αμάρτημα της μητρός μου». Ο Κιαμήλης σκότωσε τον αδελφό του αφηγητή αγνοώντας ότι είναι γιος της γυναίκας που τον είχε περιθάλψει και του είχε σώσει τη ζωή. Κάποια στιγμή όμως, μετά από χρόνια όταν το μαθαίνει τρελαίνεται και γίνεται εμμονή στο διαταραγμένο του μυαλό να κρατήσει μυστικό το γεγονός από τη γυναίκα - σωτήρα του («να μην το μάθει η κοκκώνα»). Ανάλογη είναι και η αντίδραση της μητέρας, αφού μετά τον ακούσιο φόνο του παιδιού της προσπαθεί να κρύψει το μυστικό της, φοβούμενη όμως την κατακραυγή της κοινής γνώμης. Επίσης, παρόλο που το έγκλημα και στις δυο περιπτώσεις διαπράχθηκε ακούσια, οι ήρωες υποφέρουν από τύψεις συνειδήσεως. Η ζωή τους δεν είναι παρά μια ατέρμονη προσπάθεια εξιλέωσης από το βάρος της αμαρτίας. Ο Κιαμήλης ζει για να υπηρετεί αδιαμαρτύρητα τη γυναίκα - σωτήρα του προσπαθώντας να εξιλεωθεί για το κακό που της έκανε. Το ίδιο και η μητέρα του διηγήματος "Το αμάρτημα της μητρός μου» όπως προκύπτει από το συγκεκριμένο απόσπασμα, κάνει τα πάντα για την άρρωστη Αννιώ, που υποκαθιστά την αδικοχαμένη κόρη της, και η συμπεριφορά της απέναντι στα αγόρια της τραυματίζει την παιδική ψυχή του Γιωργή. Η όλη της στάση και ζωή από τη στιγμή του φόνου και ύστερα δεν είναι παρά μια ατέρμονη προσπάθεια συγχώρεσης από το Θεό και λύτρωσης από το βάρος της αμαρτίας.

Ενδεικτικές απαντήσεις Κ.Ε.Ε. για τα λατινικά 2023

Οι ενδεικτικές απαντήσεις της Κεντρικής Επιτροπής Εξετάσεων Γενικών Λυκείων για το μάθημα των Λατινικών Ημερησίων και Εσπερινών Λυκείων.